จากตำนานที่เล่าขานกันมาของตำบลหมอนนางว่า มีอยู่ว่าสามีภรรยาคู่หนึ่งมีธิดารวมถึง 12 คน จนไม่สามารถเลี้ยงดูได้เพราะฐานะยากจนแร้นแค้นจึงจำตัดใจพาลูกทั้ง 12 คน ไปปล่อยในป่า เด็กหญิงทั้ง 12 คน เดินหลงเข้าไปในเมืองยักษ์แห่งหนึ่ง ยักษีเจ้าเมืองตนหนึ่งชื่อนางยักษ์สันธมารเกิดมีความเอ็นดูจึงทรงเลี้ยงเป็นพระธิดาบุญธรรม ต่อมาเมื่อพระธิดาทั้งหมดเจริญเติบโตขึ้นจึงรู้ความจริงว่าพระมารดาเลี้ยงของตนแท้จริงแล้วเป็นยักษี ก็เกิดความกลัวพากันหนีไปและได้พบกับเจ้าเมืองกุตารนคร คือ ท้าวรถสิทธิ์ และทรงได้โปรดให้เป็นพระมเหสีทั้ง 12 องค์ ฝ่ายนางยักษ์สันธมารทรงมีความแค้นใจมากจึงตามมาแปลงกายเป็นหญิงงามใช้เวทมนตร์เสน่ห์ให้ท้าวรถสิทธิ์ทรงหลงใหลและเชื่อฟังนางทุกอย่างและได้โปรดให้นางเป็นพระมเหสีอีกองค์ พระนางสันธมารทรงออกอุบายให้ท้าวรถสิทธิ์จับพระนางทั้ง 12 องค์ แล้วควักพระเนตรทั้ง 2 ข้างยกเว้นพระนางเภา เพื่อทำเป็นยามารักษาโรคของตน แล้วให้นำไปขังไว้ในถ้ำ พระนางทั้ง 12 องค์ทรงได้รับทุกขเวทนามาก ต่อมาสถานที่ตั้งแห่งนี้ทางราชการได้ตั้งชื่อว่า "ตำบลหมอนนาง" ตามลักษณะภายในถ้ำ คือ มีหมอนซึ่งเป็นก้อนหินขนาดใหญ่เรียงกันอยู่ 12 ก้อน ซึ่งเข้าใจว่าเป็นของพระนางทั้ง 12 องค์นั่นเอง