พ.ศ. 2562 เทศบาลตำบลเกาะสีชังมีประชากรทั้งหมด 4,538 คน[2] ประชากรส่วนใหญ่เป็นชนพื้นเมืองเดิม[14] ตั้งถิ่นฐานหนาแน่นริมชายฝั่งแถบตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะสีชัง โดยมากประกอบอาชีพประมง ค้าขาย และรับจ้างทั่วไป[3]

จากเอกสารของจอห์น ครอว์เฟิร์ดราชทูตอังกฤษที่เคยพักบนเกาะสีชังในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยเมื่อ พ.ศ. 2365 ระบุว่าเป็นชุมชนชาวไร่ขนาดเล็ก เพาะปลูกอย่างจำกัดเพราะขาดน้ำ ราษฎรมีทั้งจีนและลาว[15] ดังจะพบว่าชื่อเกาะสีชังอาจจะมาจากภาษาจีนว่า "ซีซัน" แปลว่า "สี่คนทำไร่"[16] แต่หลังการเสด็จไปประทับบนเกาะสีชังของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว มีการก่อสร้างระบบสาธารณูปโภคหลากหลาย[17] ทำให้บนเกาะสะดวกสบายขึ้น มีประชากรแฝงเพิ่มขึ้น และพัฒนาเป็นเมืองท่า[18] ใน พ.ศ. 2434 มีประชากรราว 1,700 คน[19]

ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธร้อยละ 95 ศาสนาอิสลามร้อยละ 4 ศาสนาคริสต์และอื่น ๆ ร้อยละ 1[10] มีศาสนสถานสำคัญได้แก่ วัดจุฑาทิศธรรมสภารามวรวิหาร[20] วัดอัษฎางคนิมิตร (ชื่อเดิมวัดเกาะสีชัง)[21] และวัดถ้ำยายปริก[22]

พ.ศ. 2563 มีการเปิดมัสยิดอบูอุบัยดะห์ บิน ยัรรอฮ์ เกาะสีชัง เป็นมัสยิดแห่งแรกบนเกาะสีชัง[23]