ตำบลวะตะแบก อำเภอเทพสถิต เดิมเคยเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอบำเหน็จณรงค์ ได้ก่อตั้งขึ้นจากการแยกพื้นที่หมู่ 7,9,11,12,13,14,15 และ 16 ของตำบลโคกเริงรมย์ จัดตั้งเป็นตำบลขึ้นอีกตำบลหนึ่ง ขนามนามว่า "ตำบลวะตะแบก"[2] อำเภอบำเหน็จณรงค์ จังหวัดชัยภูมิ ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2513 โดยให้มีผลตั้งแต่วันที่ 1 กันยายน ปีเดียวกัน

ในปี พ.ศ. 2517 ได้มีการจัดตั้งสภาตำบลตามประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 326 ลงวันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2515 โดยให้มีผลตั้งแต่วันที่ 22 พฤษภาคม 2517 และทำให้ตำบลวะตะแบก มีฐานะเป็นสภาตำบลวะตะแบก[3] อำเภอบำเหน็จณรงค์ จังหวัดชัยภูมิ

ในปี พ.ศ. 2519 ได้แบ่งแยกพื้นที่หมู่ 2,3,4,5,6,13 และ 14 ของตำบลวะตะแบก อำเภอบำเหน็จณรงค์ มาตั้งเป็น ตำบลห้วยยายจิ๋ว[4] ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2519 โดยให้มีผลตั้งแต่วันที่ 10 สิงหาคม ปีเดียวกัน เนื่องจากในขณะนั้นตำบลวะตะแบก มีพื้นที่ขนาดใหญ่มาก

และในท้ายปี พ.ศ. 2519 กระทรวงมหาดไทยได้แบ่งแยกพื้นที่ตำบลวะตะแบก ตำบลนายางกลัก และตำบลห้วยยายจิ๋ว อำเภอบำเหน็จณรงค์ มาตั้งเป็น "กิ่งอำเภอเทพสถิต"[5] ขึ้นการปกครองกับอำเภอบำเหน็จณรงค์ ตำบลวะตะแบก จึงมาขึ้นกับกิ่งอำเภอเทพสถิต ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2519 โดยให้มีผลตั้งแต่วันที่ 9 พฤศจิกายน ปีเดียวกัน

ภายในปี พ.ศ. 2526 ได้มีพระราชกฤษฎีกา ยกฐานะกิ่งอำเภอเทพสถิต อำเภอบำเหน็จณรงค์ ขึ้นเป็น "อำเภอเทพสถิต"[6] ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2526 โดยให้มีผลตั้งแต่วันที่ 31 มีนาคม ปีเดียวกัน

เมื่อท้องถิ่นหมู่ 1,2 ตำบลวะตะแบก อำเภอเทพสถิต จังหวัดชัยภูมิ ซึ่งเป็นบริเวณที่ตั้งที่ว่าการอำเภอเทพสถิต มีสภาพอันสมควรยกฐานะขึ้นเป็นสุขาภิบาลได้ จึงให้ยกฐานะท้องถิ่นหมู่ที่ 1 และ 2 ตำบลวะตะแบก อำเภอเทพสถิต จังหวัดชัยภูมิ จัดตั้งเป็นสุขาภิบาล มีชื่อว่า "สุขาภิบาลเทพสถิต อำเภอเทพสถิต จังหวัดชัยภูมิ"[7] ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 7เมษายน พ.ศ. 2530 โดยให้มีผลตั้งแต่วันที่ 11 มิถุนายน ปีเดียวกัน

ต่อมาในปี พ.ศ. 2542 ได้มีพระราชบัญญัติเปลี่ยนแปลงฐานะสุขาภิบาลทั่วประเทศเป็นเทศบาลตำบล ตามประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 116 ตอนที่ 9 ลงวันที่ 24 กุมภาพันธ์ 2542 มีผลใช้บังคับ เมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม 2542 สุขาภิบาลเทพสถิต จึงเปลี่ยนแปลงฐานะเป็นเทศบาลตำบลเทพสถิตนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ซึ่งตามหลักการและเหตุผลการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ ก็เพื่อให้สอดคล้องกับบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 และเป็นการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น