สมัยรัชกาลที่ 5 ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ให้จัดการปกครองท้องที่ให้มีมณฑลเทศาภิบาล ร.ศ. 114 อำเภอปากพนัง มีชื่อว่า "อำเภอเบี้ยซัด" หมายความว่าที่ซึ่งคลื่นซัดเอาเปลือกหอย เบี้ยในสมัยโบราณใช้เงินตรา คือ สื่อกลางในการแลกเปลี่ยนสินค้า มีความทนทานและสวยงาม ซึ่งหาได้ไม่ง่ายนัก ผู้คนจึงนำไปใช้เป็นเงินตราได้มากขึ้น ที่เรียกว่า "ที่เบี้ยซัด" จึงเรียกตามนามมอำเภอว่า "อำเภอเบี้ยซัด"เมืองปากพนังเป็นเมืองที่มีความเจริญรุ่งเรืองมาตั้งแต่อดีต เพราะสภาพภูมิศาสตร์และท้องถิ่นอำเภอปากพนังเป็นจุดรวมอำเภอใกล้เคียงถือเป็นแหล่งรวมในการขนส่งสินค้าทางเรือ การประมง มีเรือเดินทะเลรับ-ส่งคนโดยสารจากปากพนังไปต่างประเทศถึงรัฐตรังกานู เรือเดินทะเลค้าขายระหว่างปากพนังกับกรุงเทพฯ สินค้าจากอำเภอใกล้เคียงที่จะส่งไปต่างประเทศหรือกรุงเทพฯ จะต้องผ่านปากพนังทั้งสิ้น