เทศบาลเมืองพระตะบอง เป็นอดีตเขตการปกครองท้องถิ่นระดับเทศบาลเมืองของประเทศไทย ตั้งอยู่ในเขตอำเภอเมืองพระตะบอง จังหวัดพระตะบอง โดยเทศบาลเมืองพระตะบองจัดตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2485 ตามความในพระราชกฤษฎีกาจัดตั้งเทศบาลเมืองพระตะบอง จังหวัดพระตะบอง พุทธศักราช 2485 มีอาณาเขตครอบคลุมตำบลในเมืองบางส่วน[1]18 พฤษภาคม พ.ศ. 2486 พระราชกฤษฎีกาให้ใช้พระราชบัญญัติควบคุมการก่อสร้างอาคารในเขตเทศบาลเมืองพระตะบอง[2] 27 สิงหาคม พ.ศ. 2486 รัฐบาลให้เทศบาลเมืองพระตะบองทำการสำรวจสำมะโนครัวประชากรในเขตเทศบาล[3]วันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2485 และวันที่ 24 พฤศจิกายน 2487 รัฐบาลไทยได้ทำการเวนคืนที่ดินเพื่อสร้างทางรถไฟสายอรัญญประเทศ–มงคลบุรี เส้นทางรถไฟนี้พาดผ่านเขตเทศบาลเมืองพระตะบองด้วย[4][5]หลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 เทศบาลเมืองพระตะบองไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเขตแดนประเทศไทยอีก โดยรวมเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของเขตแดนอินโดจีนฝรั่งเศสปัจจุบันพื้นที่เทศบาลเมืองพระตะบองเดิมยังพอหลงเหลืออิทธิพลไทยอยู่บ้าง เช่น ศาลากลางจังหวัดพระตะบองที่เจ้าพระยาอภัยภูเบศร (ชุ่ม อภัยวงศ์) เคยจ้างสถาปนิกจากอิตาลีสร้างไว้ รวมทั้งวัดด็อมเร็ยซอ (ไทยเรียกวัดช้างเผือก) ที่มีตราแผ่นดินสยาม วัดสังแก อันเป็นที่บรรจุอัฐิคนในสกุลอภัยวงศ์[6] ส่วนวัดกำแพง ซึ่งสร้างแบบไทย ถูกแปรสภาพเป็นอื่น[7] ขณะที่วัดโพธิ์เวียล (ไทยเรียกวัดโพธิ์เรียน) มีสัญลักษณ์พานแว่นฟ้าสองชั้นเปล่งรัศมี ซึ่งได้รับอิทธิพลสัญลักษณ์รัฐธรรมนูญของไทย[8]