แบ่งตามพื้นผิว ของ เนินครูซิฟอร์ม

สามารถแบ่งพื้นผิวดังกล่าวออกเป็นแอ่งเว้า 4 แอ่ง ได้แก่

  • สองแอ่งบน มีรูปร่างเป็นรูปสามเหลี่ยม และเป็นที่อยู่ของกลีบท้ายทอย (occipital lobes) ของซีรีบรัม
  • สองแอ่งล่าง มีรูปร่างเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า และเป็นที่อยู่ของซีรีเบลลัม

ที่จุดบรรจบตรงกลางของเนินครูซิฟอร์มทั้งสี่เรียกว่าปุ่มในของท้ายทอย (internal occipital protuberance)

กระดูกท้ายทอย
อื่นๆ
กระดูกข้างขม่อม
กระดูกหน้าผาก
กระดูกขมับ
ช่องคาโรติด - ช่องประสาทเฟเชียล (รูเปิดช่องประสาทเฟเชียล) - ปากรูประสาทหู - ท่อน้ำคอเคลีย - ช่องสไตโลมาสตอยด์

แอ่ง (แอ่งซับอาร์คูเอท, แอ่งจูกูลาร์) - คานาลิคูไล (อินฟีเรียร์ ทิมพานิค คานาลิคูไล, มาสตอยด์ คานาลิคูไล) - สไตลอยด์ โพรเซส - พีโทรสความัส ซูเจอร์

(หมายเหตุ: กระดูกหูอยู่ในส่วนพีทรัส แต่ไม่ได้ส่วนหนึ่งของกระดูกขมับ)
กระดูกสฟีนอยด์
พื้นผิว
อื่นๆ
กระดูกเอทมอยด์
แผ่น
พื้นผิว

กล่องท้ายเรื่องที่เกี่ยวกับ:
กระดูก/กระดูกอ่อน
บทความเกี่ยวกับกายวิภาคศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ โครงการวิกิกายวิภาคศาสตร์

ใกล้เคียง

เนินความโน้มถ่วง เนินครูซิฟอร์ม เฉิน คุน เนินเขากางเขน เนินปราสาท (อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย) เนินปราสาท เนินทรายรูปพระจันทร์เสี้ยว เนินทราย เนินพระวิหาร เนินตะกอนรูปพัดก้นสมุทร