ดินแดนส่วนใหญ่ของบริเวณที่ว่านี้ตกไปเป็นของดยุกแห่งบูร์กอญ ของราชวงศ์วาลัวส์ซึ่งเป็นสาขารุ่นเล็กของพระราชวงศ์ฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1384 เมื่อหลุยส์เดอมาเล (Louis de Mâle) เคานท์แห่งฟลานเดอร์สเสียชีวิต มากาเร็ตที่ 3 เคานเทสแห่งฟลานเดอร์สผู้เป็นทายาทของหลุยส์สมรสกับฟิลิปเดอะโบลด์พระราชโอรสองค์สุดท้องในพระเจ้าจอห์นที่ 2 แห่งฝรั่งเศส ผู้เป็นดยุกแห่งราชวงศ์วาลัวส์คนแรกของบูร์กอญ ฉะนั้นจึงได้รับ เคาน์ตีฟลานเดอร์ส, อาร์ทัวส์, เรเทล, บูร์กอญ และ เนอแวร์สเป็นมรดก มากาเร็ตและฟิลิปเริ่มต้นสมัยการปกครองของบูร์กอญในกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำ

ดินแดนบูร์กอญมาขยายตัวเพิ่มขึ้นโดยเริ่มจากการได้เคาน์ตีนาเมอร์ในปีค.ศ. 1421, ดัชชีบราบันต์ และดัชชีลิมบวร์คในปี ค.ศ. 1430, เคาน์ตีแอโน, เคาน์ตีฮอลแลนด์ และเซแลนด์ในปี ค.ศ. 1432, ดัชชีลักเซมเบิร์กในปีค.ศ. 1441 และดัชชีเกลเดอร์สในปี ค.ศ. 1473

สมัยของการปกครองโดยราชวงศ์วาลัวมาสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1477 เมื่อชาร์ลผู้อาจหาญ เสียชีวิตในสนามรบโดยไม่มีทายาทชาย ดินแดนอาณาจักรดยุกจึงกลับไปเป็นของราชบัลลังก์ฝรั่งเศส และส่วนที่เป็นกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำตกไปเป็นของฟิลิปแห่งฮาพส์บวร์ค โอรสของมารีแห่งบูร์กอญกับจักรพรรดิมัคซีมีลีอานที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์