รายงานจากคัมภีร์ไบเบิล ยาโคบเป็นผู้ตั้งชื่อบริเวณว่า เปนูเอล ("พระพักตร์​พระเจ้า"):

เพราะข้าพเจ้าได้​เห​็นพระพักตร์​พระเจ้า แล​้วยั​งม​ี​ชี​วิตอยู่

— ปฐมกาล 32:30 KJV

ณ บริเวณนี้ยาโคบปล้ำสู้ (ปฐมกาล 32:24–32) "กับทูตสวรรค์" (โฮเซอา 12:4) "จนเวลารุ่งสาง" นั่นทำให้พระผู้เป็นเจ้า (หรือทูตสวรรค์) เปลี่ยนชื่อยาโคบเป็น "อิสราเอล" (ปฐมกาล 32:28) ซึ่งตีความตามความหมายที่แท้จริงว่า "เขาผู้สู้กับพระเจ้า"[1] (แปลตรงตัว "พระเจ้ามีความพยายาม")

ต่อมามีการกล่าวถึงเปนูเอลในหนังสือผู้วินิจฉัย ชายผู้หนึ่งในสถานที่นี้ไม่ให้ขนมปังแก่กิเดียนและชาย 300 คนขณะรุกไล่ชาวมีเดียน (ผู้วินิจฉัย 8:1-21) เมื่อกิเดโอนกลับมา เขาก็พังหอคอยที่นั่นและสังหารคนในเมืองทั้งหมด

‘Pnuel’ เป็นชื่อสามัญของชายในวัฒนธรรมอัสซีเรีย

นักวิชาการบางส่วนพิจารณาว่าเนื้อหาในปฐมกาล 32–35 รวมถึงรายงานยาโคบได้รับการเปลี่ยนชื่อเป็นอิสราเอลที่เปนูเอล อาจเพิ่มในภายหลังเพื่อนำเสนอโครงสร้างอำนาจใหม่ที่มีศูนย์กลางอยู่ที่การสถาปนาสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ในภาคเหนือ (เปนูเอล, เชเคม และเบธเอล)[2]