ประวัติ ของ เปเล่

เปเล่เกิดที่เมืองเตรสโกราโซยส์ (Três Corações) ในรัฐมีนัสเชไรส์ ชื่อของเขาถูกตั้งตามโทมัส อัลวา เอดิสัน นักประดิษฐ์ชาวอเมริกัน โดยเจาอัว รามอส โดนาสซิเมนโต้หรือที่เพื่อนๆร่วมอาชีพเรียกว่า"ดอนดินโฮ"พ่อและโค้ชคนแรกของเขาที่มีอาชีพเป็นนักฟุตบอลอาชีพทีมฟลูมีเนงซี (Fluminense Football Club) เป็นคนตั้งให้ และชื่อเล่นว่า “จีกู” (Dico) พอเข้าชั้นประถมเพื่อน ๆ ก็เรียก “เปเล่” ซึ่งไม่มีความหมายใดๆทั้งคนในครอบครัวก็ไม่รู้จักแต่สุดท้ายใช้ชื่อนี้มาตลอด(ยกเว้นคนในครอบครัวที่ยังคงเรียก"จีกู") เขาเติบโตในย่านยากจนในเมืองเบารู รัฐเซาเปาโล ต้องหาเงินด้วยการรับขัดรองเท้าแถวละแวกบ้านและสโมสรฟุตบอลประจำเมืองไปจนถึงสถานีรถไฟโนรีเอสเต้ เมื่อวิ่งได้ก็เริ่มหัดเล่นฟุตบอลตามท้องถนนหน้าบ้านและสนามดินลูกรัง ใช้ถุงเท้าขนาดใหญ่ที่สุดของผู้ใหญ่แล้วยัดด้วยผ้าหรือกระดาษหนังสือพิมพ์ม้วนเป็นก้อนกลมจากนั้นมัดด้วยเชือกผูกรองเท้าให้แน่นใกล้เคียงลูกบอลมากที่สุด บางทีก็ใช้ผลเกรปฟรูตบางครั้งก็เป็นลูกองุ่นหรือวัตถุใดๆก็ได้ที่กลมๆแม้กระทั่งกระดุม จนอายุได้ 6 ขวบ พ่อเขาซื้อลูกบอลให้ลูกแรกพออายุได้9ขวบจึงได้รวมทีมฟุตบอลมีชื่อว่า"สโมสร7กันยา"อันเป็นวันเอกราชของบราซิล และในเวลาต่อมาต่อมาก็ได้เปลี่ยนชื่อมาเป็น"อเมริควินฮา"แปลว่า"อเมริกาน้อย"พร้อมกับได้โค้ชคนที่สองชื่อเซไลเต้ เมื่ออายุได้ 13ปี วัลเดมาร์ จี บรีตู (Waldemar de Brito) นักเตะชื่อดังของบราซิลและโค้ชผู้ฝึกสอนคนที่สามเห็นแววจึงชวนไปอยู่ทีมฟุตบอลสมัครเล่นและคว้าแชมป์ประจำรัฐติดต่อกันถึง3ปี พออายุได้ 15 ปีจึงได้เข้าทีมเยาวชน Santos FC junior team ปีต่อมาก็ได้เป็นนักบอลอาชีพในทีม Santos Futebol Clube ซึ่งเกมแรกก็ทำประตูชัยได้ 4 ประตู และได้เป็นดาวยิงสูงสุดของลีก พออายุได้ 17 ปี ถูกเรียกตัวติดทีมชาติบราซิล เพื่อลงแข่งฟุตบอลโลกในปี 1958ที่ประเทศสวีเดนและถือเป็นนักฟุตบอลอายุน้อยที่สุดที่ยิงประตูในนัดชิงชนะเลิศได้ด้วยฟอร์มอันน่าประทับใจ