Truenen, truenen el cañón, que el acero
en las olas de sangre se tiña.
Al combate volemos; que ciña
Nuestras sienes laurel inmortal.
Nada importa morir si, con gloria,
Una bala enemiga nos hiere;
Que es inmenso placer, al que muere
Ver su enseña triunfante ondear.

Llora un pueblo infeliz su existencia
Humillada hasta el polvo la frente;
Grande, un trono, le oprime potente;
Nada es suyo, ni templo ni hogar.
Mas se eleva grandioso, un acento,
Que en el monte y el valle retumba,
Y aquel trono opresor se derrumba,
Todo el pueblo. Soy libre, al clamar.

Se remonta a las nubes el Águila,
Vencedor, tremolando su emblema,
Y destroza, al volar, la diadema
Que intenta su vuelo abatir.
Muestra el nombre de México al mundo,
Tricolor, la bandera flotante;
Y su pueblo de gloria radiante,
Ha jurado guardarla o morir.

 .

Si su brillo, un instante empañara,
De veneno, mortífero aliento;
Si un eterno y terrible tormento,
Imprimiera, en el rostro, el dolor;
Con la sangre borremos la afrenta;
Tal vez se halle el combate cercano.
¡Claro, brille el pendón mexicano,
o sucumba con gloria y honor!

 !

Mexicanos, al grito de guerra
el acero aprestad y el bridón.
Y retiemble en sus centros la tierra,
al sonoro rugir del cañón.
¡Y retiemble en sus centros la tierra,
al sonoro rugir del cañón!.

ชาวเม็กซิโกทั้งหลาย ท่ามกลางเสียงโห่ร้องของสงคราม
จงเตรียมเหล็กกล้าและม้าไว้ให้พร้อม
และจงทำให้ใจกลางพิภพสั่นสะท้าน
ด้วยเสียงปืนใหญ่ที่คำรามกึกก้อง
และจงทำให้ใจกลางพิภพสั่นสะท้าน
ด้วยเสียงปืนใหญ่ที่คำรามกึกก้อง

Ciña ¡oh Patria! tus sienes de oliva
de la paz el arcángel divino,
que en el cielo tu eterno destino
por el dedo de Dios se escribió.
Mas si osare un extraño enemigo
profanar con su planta tu suelo,
piensa ¡oh Patria querida! que el cielo
un soldado en cada hijo te dio.

มาตุภูมิเอย ! จงคาดศีรษะของเธอด้วยช่อมะกอก
ด้วยอัครเทวดาแห่งสันติภาพผู้ศักดิ์สิทธิ์เถิด
ในแดนสวรรค์ โชคชะตาอันเป็นนิรันดร์ของท่าน
ได้ลิขิตไว้ด้วยดัชนีแห่งพระเป็นเจ้า
หากศัตรูภายนอกกล้าบังอาจ
ลบหลู่แผ่นดินเธอด้วยรอยเท้าของมันไซร้
จงคำนึงเถิด มาตุภูมิเอ๋ย ว่าสวรรค์
จะประทานทหารไว้ในบุตรของเธอทุกคน

¡Guerra, guerra sin tregua al que intente
De la patria manchar los blasones!
¡Guerra, guerra! Los patrios pendones
En las olas de sangre empapad.
¡Guerra, guerra! En el monte, en el valle
Los cañones horrísonos truenen,
Y los ecos sonoros resuenen
Con las voces de ¡Unión! ¡Libertad!

สงคราม ! สงครามจงอย่าได้ละเว้น
ต่อผู้บังอาจทำให้ตราแผ่นดินของเราหม่นหมอง !
สงคราม ! สงคราม ! ขอให้ธงชาติของเรา
จงชุ่มโชกด้วยคลื่นแห่งโลหิต
สงคราม ! สงคราม ! ไม่ว่าในขุนเขาหรือในหุบผา
ปืนใหญ่จงคำรามอย่างน่าสยดสยองพร้อมกัน
และขอให้เสียงสะท้อนอันยิ่งใหญ่นี้จงกึกก้อง
ด้วยเสียงโห่ร้องแห่งเอกภาพ ! เสรีภาพ !

Antes, patria, que inermes tus hijos
Bajo el yugo su cuello dobleguen,
Tus campiñas con sangre se rieguen,
Sobre sangre se estampe su pie.
Y tus templos, palacios y torre
Se derrumben con hórrido estruendo,
Y sus ruinas existan diciendo:
De mil héroes la patria aquí fue.

มาตุภูมิเอย ! ก่อนที่ลูกหลานผู้ไร้หนทางปกป้องตน
ต้องโน้มคอเข้าเทียมแอก
ขอท้องทุ่งของเธอจงเจิ่งนองด้วยโลหิต
และในโลหิตนั้นมีรอยเท้าของเขาประทับไว้
ขอให้วัด วัง และหอสูงของเธอ
พังทลายลงอย่างน่าสยดสยอง
ขอให้ซากเหล่านั้นคงอยู่เพื่อประกาศว่า
ที่แห่งนี้คือมาตุภูมิแห่งวีรชนนับพัน

¡Patria! ¡Patria! Tus hijos te juran
Exhalar en tus aras su aliento,
Si el clarín con su bélico acento
los convoca a lidiar con valor.
¡Para ti las guirnaldas de oliva!
¡Un recuerdo para ellos de gloria!
¡Un laurel para ti de victoria!
¡Un sepulcro para ellos de honor!

มาตุภูมิ ! มาตุภูมิเอย ! เหล่าลูกหลานขอปฏิญาณ
จะทำเพื่อเธอจนลมหายใจสุดท้าย
หากถึงคราที่เสียงแตรศึกดังขึ้น
ชักให้พวกเขาสู้อย่างหาญกล้า
แด่เธอด้วยช่อมะกอก !
แด่พวกเขาด้วยความทรงจำแห่งเกียรติศักดิ์ !
แด่เธอด้วยช่อลอเรลแห่งชัยชนะ !
แด่พวกเขาด้วยสุสานแห่งเกียรติยศ !

Mexicanos, la Santa Bandera
De la Patria orgullosos alcemos
Y a sus sombras queridas juremos
Nuestros ádios por siempre olvidar.
Y a sus sombras queridas juremos
Nuestros ádios por siempre olvidar.

Del Anáhuac el águila hermosa
Por los aires levanta su vuelo,
Y en las altas regiones del cielo
Se confunde en los rayos del sol.
Contemplemos su marcha incesante,
Y si a tanto orgullosa de atreve,
Que el destino de México lleve
En su vuelo hasta el trono de Dios.

Con la paz y la unión para siempre
Un futuro de glorias alcancemos,
Y así solo en la historia podremos
El honor y la patria salvar.
Pues sin honra y sin patria no es vida
La que llevan el pueblo y el hombre,
De ignominia y oprobio es el nombre
Que a los pueblos sin patria se da.

.

Nuestro lema será Independencia,
Y si sufre la patria querida,
En sus alas sagradas la vida
Con orgullo sabremos dejar.
Mas con noble entusiasmo evitemos
Tan funesto y terrible destino
Ya la gloria nos abre un camino
Si por el nos conduce la Paz.

.