ใน
ตำนานเทพเจ้าสแกนดิเนเวีย เฟ็นรีร์ (
นอร์สเก่า: Fenrir; "ผู้อาศัยใน
บึงเลน")
[1] เฟ็นริซูลเฟอร์ (Fenrisúlfr; "
หมาป่าเฟ็นรีร์")
[2] โรดวิตนีร์ (Hróðvitnir; "หมาป่าที่เลื่องลือ")
[3] หรือ
วานากันเดอร์ (Vánagandr; "อสุรกายแห่งแม่น้ำวาน")
[4] เป็นหมาป่าขนาดมหึมา มีตัวตนอยู่ในบทกวี
เอ็ดดาร้อยกรอง (Poetic Edda) ที่เรียบเรียงในคริสต์ศตวรรษที่ 13 จากต้นฉบับโบราณ และบทกวี
เอ็ดดาร้อยแก้ว (Prose Edda) และ
เฮมส์คริงลา (Heimskringla) ที่เขียนขึ้นในสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 13 โดย
สนอรี สตืร์ตลือซอน (Snorri Sturluson) ทั้งใน เอ็ดดาร้อยกรอง และ เอ็ดดาร้อยกรอง เฟ็นรีร์เป็นหนึ่งในบุตรของ
โลกี เป็นบิดาแห่งหมาป่า
สก็อลล์ (Skǫll) และ
ฮาตี โรดวิตนิสซ็อน (Hati Hróðvitnisson) เป็นหนึ่งในลางบอกเหตุที่จะทำให้เกิดวัน
แรกนะร็อกหมาป่าตนนี้เจริญเติบโตขึ้นทุกวันกลายเป็นหมาป่าที่ดุร้ายและมีกำลังมหาศาล
โอดินน์จึงสั่งให้พันธนาการเฟ็นรีร์ไว้ด้วยริบบิ้นไกลพ์นิร์ของเหล่าคนแคระที่แข็งแกร่งเหนือสิ่งอื่นใด เมื่อเหล่าเทพ
แอซีร์จะหลอกพันธนาการเฟ็นรีร์ มันเรียกร้องให้เหล่าเทพพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจโดยการวางมือลงในปากของมัน เทพ
ทือร์อาสาทำหน้าที่นี้ เมื่อเฟ็นรีร์เห็นว่าตนเองโดนหลอกและไม่สามารถดิ้นหลุดจากโซ่ได้จึงกัดมือของทือร์ขาด จากคำทำนายในวันแรกนะร็อก เฟ็นรีร์จะหลุดออกมาได้ และสังหารโอดินน์ แต่ในเวลาต่อมาเฟ็นรีร์จะถูก
วีดาร์ หนึ่งในบุตรของโอดินน์สังหาร หมาป่าเฟ็นรีร์เป็นการสะท้อนความเชื่อ และความรู้สึกอย่างหนึ่งของชาวไวกิงที่มองเห็นเหล่าหมาป่าเป็นศัตรูเป็นปีศาจร้าย นอกเหนือจากเหล่ายักษ์น้ำแข็ง (หิมะและหน้าหนาว) และยักษ์เพลิง (ภูเขาไฟ)