เมตตานิสังสสุตตปาฐะ เป็นการรวบรวมเอาเนื้อหาจากเมตตสูตร ในอัฏฐกนิบาต อังคุตตรนิกาย ในพระสุตตันตปิฎก และจากเมตตสูตร ในทสก-เอกาทสกนิบาต อังคุตตรนิกาย ในพระสุตตันตปิฎก โดยเมตตสูตร ในอัฏฐกนิบาต กล่าวถึงอานิสงส์ของเมตตา 8 ประการ ขณะที่เมตตสูตรในทสก-เอกาทสกนิบาต กล่าวถึงอานิสงส์ 11 ประการ อย่างไรก็ตาม เนื้อหาเกี่ยวกับอานิสงส์ตรงกันทั้ง 2 พระสูตร เพียงแต่ในพระสูตรหลังมีการเพิ่มอานิสงส์เข้ามาอีก 3 ประการ นอกจากนี้ เมตตสูตร ในอัฏฐกนิบาต ยังได้มีการเพิ่มคาถาเข้ามาว่าด้วยคุณแห่งการเจริญเมตตา ว่าไม่ยังให้ผู้ันั้นก่อเวรกับใคร เป็นต้น

ทั้งนี้ ในเมตตสูตรบทหลังซึ่งปรากฏอานิสงส์ 11 ประการ มิได้ระบุถึงสถานที่แสดงพระสูตรไว้ แต่ในเมตตสูตรบทแรกได้ระบุไว้ว่า สมเด็จ "พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี" แล้วทรงตรัสพระสูตรนี้แก่ภิกษุทั้งหลาย [1] ซึ่งเมื่อนำพระสูตรทั้ง 2 มารวมกันเป็นเมตตานิสังสสุตตปาฐะ เนื้อความจึงสมบูรณ์ยิ่งขึ้น กล่าวคือ เมตตสูตรแรกปรากฎสถานที่แสดง แต่อานิสงส์มีเพียง 8 ประการ ขณะที่เมตตสูตรที่ 2 ไม่ปรากฎที่มา แต่มีเนื้อหากล่าวถึงอานิสงส์ 11 ประการ ขณะที่เมตตานิสังสสุตตปาฐะ ปรากฎสถานที่แสดงพระสูตรจากเมตตสูตรแรก และอานิสงส์ 11 ประการจากเมตตสูตรหลัง