เมืองทุ่งยั้งเป็นเมืองเก่าสมัยสุโขทัยและมีเมืองซ้อนกันอีกเมืองหนึ่งซึ่งเรียกว่า เวียงเจ้าเงาะ โดยเมืองทุ่งยั้งเดิมเป็นเมืองขึ้นของเมืองพิชัยแต่ต่อมา แม่น้ำน่านเกิดเปลี่ยนเส้นทางน้ำทำให้เมืองทุ่งยั้งเกิดความแห้งแล้งชาวบ้านจึงอพยพออกจากพื้นที่ไปอาศัยในแถบ บางโพ-ท่าอิฐแทน จึงทำเมืองทุ่งยั้งกลายเป็นเมืองร้าง และพังทลายลงในที่สุดคงเหลือไว้แต่พระธาตุทุ่งยั้งเพียงอย่างเดียวที่ยังหลงเหลืออยู๋ว่าเป็นเมืองโบราณ เมืองทุ่งยั้งในอดีตมีเจ้าเมืองปกครองสืบทอดกันมา เจ้าเมืองคนสุดท้าย ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นพระจงรณฤทธิ์(พรม ศรีพันธุ์)ต้นตระกูลศรีพันธุ์ เป็นเจ้าเมืองซึ่งมีภรรยาหลายคน จึงมีลูกหลานหลายสายภรรยาเอกคือแม่สาย ศรีพันธุ์ สำหรับสายของแม่ใหญ่เนย ศรีพันธุ์ ภรรยารอง มีบุตรีชื่อแม่พัน(ศรีพันธุ์)กอนวงษ์ ได้แต่งงานกับกำนันบุญ กอนวงษ์ อดีตกำนันตำบลทุ่งยั้ง มีบุตร 5 คน หนึ่งในนั้นคือกำนันบรรจง กอนวงษ์ อดีตกำนันตำบลทุ่งยั้ง สายของแม่ผ่อง ศรีพันธุ์ มีบุตรชื่อพ่อพิศ ศรีพันธุ์ และแม่ทองพูล (ศรีพันธุ์)ภมรจันทร์ ปัจจุบันยังคงมีคนในรุ่นหลาน เหลนและโหลนบางสายอาศัยอยู่ในพื้นที่เมืองทุ่งยั้ง