คาดว่าภาษาเยอได้รับภาษามาจากชาวกูย ภาษาเยอเป็นภาษาที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว คำส่วนมากจะออกเสียงสามัญในประโยคบอกเล่าอย่างภาษาตระกูลขร้า-ไท แต่ในประโยคคำถาม พยางค์สุดท้ายจะเป็นเสียงตรีหรือจัตวา

ส่วนภาษากูยจะไม่มีเสียงวรรณยุกต์และเป็นภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติก

ส่วนภาษาเยอจะรวมภาษาตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติกกับภาษาตระกูลขร้า-ไท ผสมกันจากที่ภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติกจะไม่มีเสียงวรรณยุกต์ มาใส่เสียงวรรณยุกต์ตามภาษาตระกูลขร้า-ไท

ในปัจจุบัน ภาษาเยอได้เปลี่ยนไปตามยุคสมัย และกลายเป็นภาษาเยอสมัยใหม่ เช่น จะมีบางคำที่เป็นภาษาไทยบ้าง เช่น ฮัวใจ (หัวใจ) ภาษาอีสานบ้าง และภาษาที่เรียกสิ่งของที่ไม่เคยมีมาในสมัยโบราณ