เรือบรรทุกเครื่องบินเล็กซิงตัน (อังกฤษ: Lexington class aircraft carrier) เป็นเรือบรรทุกเครื่องบินของกองทัพเรือสหรัฐอเมริกา มีด้วยกันสองลำ คือ ยูเอสเอส เล็กซิงตัน (CV-2) และยูเอสเอส ซาราโตกา (CV-3) เป็นเรือบรรทุกเครื่องบินชุดแรกของสหรัฐที่ได้เข้าประจำการ และออกปฏิบัติการจริง (ไม่นับ ยูเอสเอส แลงลีย์ (CV-1) ที่เป็นเรือทดลอง และถูกดัดแปลงเป็นเรือบรรทุกเครื่องบินทะเล)เรือบรรทุกเครื่องบินในชั้นนี้ เดิมถูกออกแบบให้เป็นเรือลาดตระเวนประจัญบาน (battlecruiser) ได้รับวางกระดูกงูตั้งแต่ช่วงปี 1921-1922 มีทั้งสิ้น 6 ลำ ในชั้น "เรือลาดตระเวนประจัญบานชั้นเล็กซิงตัน" ระวางขับน้ำ 43,500 ตัน ได้แก่สืบเนื่องจากสนธิสัญญาวอชิงตัน [1] ที่กำหนดให้สหรัฐมีกองกำลังทางเรือได้ไม่เกิน 135,000 ตัน ทำให้การสร้างเรือจำนวน 4 ลำ คือ คอนสเตลเลชัน เรนเจอร์ คอนสติติวชัน และยูไนเต็ด สเตตส์ ถูกระงับ ส่วนยูเอสเอส เล็กซิงตัน และยูเอสเอส ซาราโตกา ถูกดัดแปลงเป็นเรือบรรทุกเครื่องบิน มีระวางขับน้ำ 36,000 ตัน พร้อมกับเปลี่ยนรหัส จาก CC-1 เป็น CV-2 และ CC-3 เป็น CV-3 ตามลำดับเรือยูเอสเอส เล็กซิงตัน (CV-2) อัปปางลงในการรบที่ทะเลคอรัล เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม 1942 ส่วนยูเอสเอส ซาราโตกา (CV-3) ถูกใช้เป็นเป้าการทดลองระเบิดนิวเคลียร์ ในปฏิบัติการครอสโรดส์ ที่หมู่เกาะบิกินี เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม 1946 [2]