ตัวเลขหลักแรกของหมายเลขเอ็มเอ็มเอสไอ ใช้สำหรับจัดหมวดหมู่ในการระบุตัวตน ตามที่ได้กำหนดไว้ในเอกสาร Recommendation M.585[3] ของสหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศ ซึ่งความหมายประกอบไปด้วย

• 0 สำหรับ กลุ่มสถานีเรือ สถานีชายฝั่ง หรือกลุ่มสถานีชายฝั่ง
• 1 สำหรับอากาศยานการค้นหาและกู้ภัย[note 1][4]
• 2-7 สำหรับเรือแต่ละลำในระบบเลขประจำตัวทางทะเล
  • 2 สำหรับภูมิภาคยุโรป เช่น อิตาลีใช้ 247 เดนมาร์กใช้ 219 และ 220
  • 3 สำหรับภูมิภาคอเมริกาเหนือ อเมริกากลาง และแคริบเบียน เช่น แคนาดาใช้ 316 กรีนแลนด์ใช้ 331 ปานามาใช้ 351 ถึง 357 รวมไปถึง 370 ถึง 373 สหรัฐอเมริกาใช้ 338 รวมไปถึง 366 ถึง 369 และรัฐอะแลสกาใช้ 303
  • 4 สำหรับภูมิภาคเอเชีย (ยกเว้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้) เช่น จีนใช้ 412 413 และ 414 มัลดีฟส์ใช้ 455 ญี่ปุ่นใช้ 431
  • 5 สำหรับภูมิภาคโอเชียเนีย เช่น ออสเตรเลียใช้ 503 นิวซีแลนด์ใช้ 512 และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เช่น ฟิลิปปินส์ใช้ 548 ไทยใช้ 567
  • 6 สำหรับภูมิภาคแอฟริกา เช่น เอริเทรียใช้ 625
  • 7 สำหรับภูมิภาคอเมริกาใต้ เช่น เปรูใช้ 760
• 8 สำหรับเครื่องรับส่งวิทยุมือถือแบบวีเอชเอฟที่มีระบบการส่งสัญญาณแบบ DSC และระบบดาวเทียม GNSS[5][6]
• 9 สำหรับอุปกรณ์ที่ใช้หมายเลขแยกเป็นอิสระ เช่น[4]
  • อุปกรณ์รับส่งสัญญาณค้นหาและกู้ภัย (970yyzzzz)[note 2][7][8]
  • อุปกรณ์เตือนคนตกน้ำผ่านระบบ DSC และ/หรือระบบแสดงตนอัตโนมัติ (AIS) (972yyzzzz)[note 2]
  • กระโจมวิทยุแจ้งตำบลที่ฉุกเฉิน EPIRB ความถี่ 406 MHz ด้วยอุปกรณ์แสดงตนอัตโนมัติ (AIS) (974yyzzzz)[note 2]
  • ยาน (เรือชูชีพ แพชูชีพ) ที่เกี่ยวข้องกับเรือแม่ (98MIDxxxx)[note 3]
  • เครื่องหมายทางเรือ เช่น ทุ่นเครื่องหมายทางเรือ ประภาคาร กระโจม (AtoNs; 99MIDaxxx)[note 4]

หมายเหตุ