งานผอบศีล (ciborium) สัมริดขนาดใหญ่ที่สร้างโดยเวชชิเอตตาสำหรับวัดซานตามาเรียเดลลาสกาลา (ราว ค.ศ. 1467-ค.ศ. 1472) ถูกนำไปไว้ตั้งที่มหาวิหารเซียนาในปี ค.ศ. 1506 วาซารีบรรยายว่าเป็นงานหล่อที่งดงาม ที่ได้สัดส่วน ออกแบบดี และฝีมือชั้นเยี่ยม[3] ระหว่างปี ค.ศ. 1447 ถึงปี ค.ศ. 1450 เวชชิเอตตาและลูกศิษย์ก็เขียนจิตรกรรมฝาผนังภายในหอศีลจุ่มซานจิโอวานนิของมหาวิหารเซียนา เป็นภาพของอีแวนเจลิส, ประกาศก และ ประกาศกี และอัสสัมชัญ จิตรกรรมได้รับการซ่อมแซมเป็นอันมากในคริสต์ศตวรรษที่ 19 นอกจากนั้นแล้วก็ยังเขียนภาพพระเยซูถูกเฆี่ยนและถนนสู่กางเขนภายในมุขด้วย

งานประติมากรรมที่สร้างก็ได้แก่รูปนักบุญมาร์ตินสำหรับพาลัซโซซาราชินิ อนุสรณ์ผู้ตายที่หล่อด้วยสัมริดของมาร์ตินัส ซอชชินัสผู้อาวุโสสำหรับวัดซานโดเมนิโคที่ปัจจุบันอยู่ที่อุฟฟิซิในฟลอเรนซ์ และงานแกะสลักนักบุญปีเตอร์ที่วาซารีสรรเสริญว่าเป็นงานชิ้นที่มีฝีมือดี[4]