เสกสรรค์ ภูมิลำเนาอยู่อำเภอโนนไทย จังหวัดนครราชสีมา และเป็นน้องสุดท้อง โดยมีพี่ชายแท้ๆ คือ อมร ศุขพิมาย หรือ แสน นากา เป็นอดีตนักร้องนำวงนากา จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาจากโรงเรียนวัดโคกหนองไผ่ ก่อนที่จะร่วมวงโลโซ ได้ตระเวนเล่นดนตรีอาชีพตามผับในหลายจังหวัด จนมามีผลงานอัลบั้ม โลโซไซตี้ ในนามวง โลโซ กับดนตรีแนวร็อกเนื้อหาฟังเข้าใจง่าย ซึ้งในช่วงนั้นถือได้ว่าเป็นศิลปินที่ขายฝีมือไม่ได้ขายหน้าตา ที่สามารถแจ้งเกิดได้[1] โดยมีเพลงดัง อย่าง ฉันหรือเธอที่เปลี่ยนไปในปี พ.ศ. 2546 เสกประกาศหยุดพักวงโลโซ เพื่อไปเตรียมไปเรียนภาษาและดนตรีเพิ่มเติมที่ ลอนดอน ประเทศอังกฤษ หลังจากนั้นกลับมารับโฆษณาเครื่องดื่มบำรุงกำลัง M-150 ซึ่งจัดจำหน่ายโดย บริษัท โอสถสภา จำกัด และกลับไปลอนดอนอีกครั้งพร้อมกับครอบครัว[2] โดยศึกษาด้านภาษาที่โรงเรียน the Hampstead School of English ในลอนดอนเป็นเวลา 6 เดือน Steve Wasserman ซึ่งเป็นคุณครูสอนภาษาอังกฤษของเสกในเวลานั้น เคยเขียนเล่าประสบการณ์ดังกล่าวให้กับหนังสือพิมพ์การ์เดียนของอังกฤษ และเขาเคยเป็นเหตุเสพยาเสพติดของตัวเอง เช่น ดื่มเหล้า เสพยาไอซ์ รวมไปถึงการทุ่มกีตาร์ในขณะเล่นคอนเสิร์ต และการทำร้ายร่างกายภรรยาของเสก โลโซ

ชีวิตส่วนตัว

ด้านครอบครัว เคยแต่งงานกับนางวิภากร ศุขพิมาย (กานต์) มีบุตร - ธิดารวม 3 คน คือ เสฎกานต์ (เสือ หรือ ไทกอร์), กรกวี (กวาง หรือ เดียร์), และน้องลอนดอน แต่ภายหลังเสกมีการเกิดปัญหาภายในครอบครัว จึงได้หย่าขาดจากกันเมื่อช่วงเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2554 หลังสมรสกันมา 20 ปี ต่อมาเมื่อเสกออกมาจากโรงพยาบาลธัญญารักษ์ ที่เข้าไปทำการบำบัดยาเสพติด เสกได้จดทะเบียนสมรสกับกานต์อีกครั้ง และกลับมาอยู่กับครอบครัว ปัจจุบัน จดทะเบียนหย่าครั้งที่ 2 เมื่อเดือนกันยายน พ.ศ. 2557 เนื่องจากมีปัญหาเรื่องทะเลาะเบาะแว้งและทำร้ายร่างกายกันภายในครอบครัว

ในปี พ.ศ. 2559 เสกสรรค์ได้คบหากับ ปภาดา โชติกวณิชย์ (แซนวิช) นักแสดงหญิงสังกัดช่อง 7 สี แต่ไม่ได้สมรสกัน และได้กำเนิดลูกชายที่ชื่อว่า พัฒนศักดิ์ ศุขพิมาย (ชื่อจริงในใบสูติบัตร ชื่อ ด.ช.จอมเก้า โชติกวณิชย์) หรือน้องลีออง เมื่อเดือนกรกฎาคม ปี พ.ศ. 2560 และได้ประกาศในเพจส่วนตัวเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2560[3] และต่อมาได้ประกาศคบหาดูใจกับ อภิสยา พัฒนวรทรัพย์ (อีฟ) เป็นรองอันดับ 1 มิสแม็กซิม Miss Maxim 2009 [4] หลังจากอดีตภรรยา วิภากร ศุขพิมาย (กานต์) ได้ออกมาเปิดเผยกับสื่อ[5]