ในทาง
ฟิสิกส์และ
ทัศนศาสตร์ เส้นเฟราน์โฮเฟอร์ (
อังกฤษ: Fraunhofer lines) เป็นชุดของ
เส้นสเปกตรัมซึ่งตั้งชื่อตามนักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน
โยเซฟ ฟอน เฟราน์โฮเฟอร์ (1787-1826) เส้นดังกล่าวเดิมจะสังเกตเห็นเป็นแถบมืด (เส้นการดูดกลืน) ใน
คลื่นที่ตามองเห็นของ
ดวงอาทิตย์ในปี ค.ศ. 1802 นักเคมีชาวอังกฤษ
วิลเลียม ไฮด์ วอลลาสตัน เป็นบุคคลแรกที่จดบันทึกรูปลักษณ์ของแถบมืดในสเปกตรัมดวงอาทิตย์ ในปี ค.ศ. 1814 เฟราน์โฮเฟอร์ค้นพบเส้นดังกล่าวแยกต่างหาก และเริ่มต้นการศึกษาอย่างเป็นระบบ และการวัด
ความยาวคลื่นของแถบเหล่านี้อย่างระมัดระวัง ทั้งหมดแล้ว เขาได้ทำแผนที่เส้นดังกล่าวมากกว่า 570 เส้น และให้ชื่อลักษณะสำคัญด้วยตัวอักษร A ถึง K และเส้นที่อ่อนกว่าด้วยตัวอักษรอื่น
[1] การสังเกต
แสงอาทิตย์สมัยใหม่สามารถตรวจจับเส้นเหล่านี้ได้หลายพันเส้นอีกราว 45 ปีให้หลัง
กุสตาฟ คีร์ชฮอฟและ
โรเบิร์ต บุนเซนสังเกตว่าเส้นเฟราน์โฮเฟอร์หลายเส้นเกิดขึ้นพร้อมกับเส้นเปล่งแสงอันมีลักษณะเฉพาะที่สามารถบ่งชี้
ธาตุเคมีที่ได้รับความร้อนในสเปกตรัมได้
[2] ทั้งสองได้รับข้อสรุปที่ถูกต้องว่าเส้นมืดในสเปกตรัมดวงอาทิตย์นั้นเกิดจากการดูดกลืนโดยธาตุเคมีในชั้นบรรยากาศของดวงอาทิตย์
[3] ลักษณะอื่นบางลักษณะที่สามารถสังเกตเห็นได้ถูกระบุว่าเป็นเส้นฐานพิภพซึ่งเกิดจากการดูดกลืนโมเลกุล
ออกซิเจนของ
ชั้นบรรยากาศของโลก