เส้นเก้าขีด (อังกฤษ: nine-dash line) ซึ่งบ่อยครั้งยังเรียกว่า เส้นสิบขีด (ten-dash line) และ เส้นสิบเอ็ดขีด (eleven-dash line) หมายถึงเส้นแบ่งเขตอย่างหยาบ ๆ[1] ที่สาธารณรัฐประชาชนจีน (จีน) และสาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) ใช้ในการอ้างสิทธิ์ของตนเหนือน่านน้ำส่วนใหญ่ของทะเลจีนใต้[2][3] พื้นที่ที่เป็นประเด็นพิพาทในทะเลจีนใต้ได้แก่ หมู่เกาะพาราเซล[lower-alpha 1] หมู่เกาะสแปรตลี[lower-alpha 2][4] และพื้นที่อื่น ๆ อีกหลายแห่งรวมทั้งเกาะปราตัชและเนินตื้นใต้ทะเลเวเรเกอร์ เนินตื้นใต้ทะเลแม็กเคิลส์ฟีลด์ และดอนทรายใต้น้ำสการ์บะระ การอ้างสิทธิ์ดังกล่าวครอบคลุมถึงพื้นที่โครงการถมทะเลของจีนในหมู่เกาะสแปรตลีที่เรียกว่า "กำแพงทรายใหญ่" หรือ "กำแพงทรายเมืองจีน"[5][6][7] แม้จะได้ประกาศอ้างสิทธิ์อย่างคลุมเครือต่อที่สาธารณะใน พ.ศ. 2490 แต่ทั้งสาธารณรัฐประชาชนจีนและสาธารณรัฐจีนก็ยังไม่เคยยื่นคำร้องเพื่ออ้างสิทธิ์เหนือพื้นที่ดังกล่าวด้วยแนวเขตที่ชัดเจนอย่างเป็นทางการ (ณ พ.ศ. 2561)[8]แผนที่แรกเริ่มฉบับหนึ่งที่แสดงเส้นสิบเอ็ดขีดรูปตัวยูได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ในสาธารณรัฐจีน (ในขณะนั้น) เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2490[9] ขีดสองขีดในอ่าวตังเกี๋ยถูกลบออกในเวลาต่อมาตามคำสั่งของนายกรัฐมนตรีโจว เอินไหล ของจีน ทำให้เส้นดังกล่าวเหลือเพียงเก้าขีด นักวิชาการจีนกล่าวยืนยันในเวลานั้นว่าแผนที่ฉบับที่มีขีดเก้าขีดแสดงถึงขอบเขตสูงสุดของการอ้างสิทธิ์ทางประวัติศาสตร์เหนือทะเลจีนใต้[10] ใน พ.ศ. 2556 สาธารณรัฐประชาชนจีนได้เผยแพร่แผนที่ประเทศฉบับใหม่โดยเพิ่มขีดที่สิบลงไปในทะเลจีนตะวันออกซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของเกาะไต้หวัน[11][12][13]เมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 ศาลอนุญาโตตุลาการที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นตามอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล (อันคลอส) ตัดสินว่าการอ้างสิทธิ์ทางประวัติศาสตร์ของจีนเหนือพื้นที่ทางทะเล (ตรงข้ามกับดินแดนทางบกและน่านน้ำอาณาเขต) ภายในเส้นเก้าขีดไม่มีผลทางกฎหมายหากการอ้างนั้นเกินกว่าข้อจำกัดที่นิยามไว้ในอนุสัญญาฯ[15][16] ข้อโต้แย้งประการหนึ่งคือจีนไม่เคยใช้อำนาจควบคุมน่านน้ำและทรัพยากรเหล่านี้แต่เพียงผู้เดียว นอกจากนี้ศาลยังชี้แจงว่าจะไม่ "... ชี้ขาดปัญหาว่าด้วยอำนาจอธิปไตยเหนือดินแดนทางบกใด ๆ และจะไม่กำหนดขอบเขตทางทะเลใด ๆ ระหว่างคู่กรณี"[17] ทั้งรัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีนและรัฐบาลสาธารณรัฐจีนไม่ยอมรับคำชี้ขาดดังกล่าว[18][19]