อัดเลอร์ได้รับการชื่นชมจากโฮล์มส์เป็นอย่างสูง[6] เมื่อพระราชาแห่งโบฮีเมียตรัสว่า "อย่างนี้แล้วหล่อนจะไม่เป็นราชินีที่น่าบูชาหรือ มันน่าเสียดายไหมที่หล่อนไม่มาเกิดในระดับเดียวกันฉัน" โฮล์มส์ทูลตอบว่าอัดเลอร์อยู่ในระดับที่แตกต่างจากพระราชาจริง ๆ บ่งบอกว่าเธออยู่ในฐานะเหนือกว่าพระราชามาโดยตลอด[7]

ช่วงต้นเรื่องของ "เหตุอื้อฉาวในโบฮีเมีย" บรรยายถึงความนับถืออย่างสูงที่โฮล์มส์มีต่ออัดเลอร์:

สำหรับเชอร์ล็อก โฮล์มส์ แล้ว หล่อนเป็นยอดหญิงเสมอ ข้าพเจ้าไม่ค่อยจะได้ยินเขาเอ่ยถึงหล่อนในชื่ออื่นเลย ในสายตาของเขานั้น เพศของหล่อนไม่มีความสำคัญหรืออิทธิพลเหนือตัวหล่อนเลย ทั้งนี้ใช้ว่าเขาจะมีอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ ที่เนื่องไปในทางพิศวาสต่อไอรีน อัดเลอร์ ก็หาไม่ อารมณ์ทั้งปวงโดยเฉพาะอารมณ์เช่นว่านั้น ย่อมเป็นสิ่งพึงชังแก่จิตใจอันสุขุมเยือกเย็นและสม่ำเสมออย่างน่าเลื่อมใสของเขา ข้าพเจ้าถือว่าเขาเป็นเครื่องจักรที่ใช้ความสังเกตและทบทวนเหตุผลได้รอบคอบสมบูรณ์ที่สุดที่โลกได้พบเห็นมา แต่สำหรับการเป็นเจ้าชู้สู่สาวแล้ว เขาคงกำหนดฐานะของเขาผิดเป็นแน่ เขาไม่เคยที่จะพูดถึงความรู้สึกรักใคร่ละมุนละไม เว้นแต่ในลักษณะล้อเลียนและเย้ยหยันเท่านั้น อารมณ์เหล่านั้นเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมสำหรับผู้สังเกต--ประเสริฐสำหรับการเผยเหตุจูงใจและพฤติกรรมของคนก็จริง แต่สำหรับผู้ที่ใช้เหตุผลมาเสียจนช่ำชองแล้วนั้น การที่ยอมให้อารมณ์เหล่านั้นเข้ามาพ้องพานจิตใจอันมีระเบียบและสุขุมเยือกเย็น ย่อมเป็นปัจจัยอันยุ่งเหยิงที่อาจก่อความสงสัยให้เกิดแก่ผลงานทางจิตใจของเขาได้ ฝุ่นละอองในเครื่องมืออันบอบบาง หรือรอยร้าวในแว่นขยายที่มีกำลังกล้าอันใดอันหนึ่งของเขา จะไม่เป็นที่ระคายเคืองมากไปกว่าอารมณ์อันรุนแรงในลักษณะจิตใจเยี่ยงเขานี้เลย แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีผู้หญิงคนหนึ่งสำหรับเขา และผู้หญิงคนนั้นคือไอรีน อัดเลอร์ซึ่งล่วงลับไปแล้ว ผู้ซึ่งทิ้งเรื่องราวอันชวนพิศวงสงสัยไว้ในความทรงจำ

"ความทรงจำ" นี้คงอยู่ในรูปภาพถ่ายของไอรีน อัดเลอร์ ซึ่งอัดเลอร์จงใจทิ้งไว้เมื่อเธอและสามีใหม่ออกเดินทางไปพร้อมกับภาพถ่ายของเธอกับพระราชา โฮล์มส์ทูลของภาพถ่ายของอัดเลอร์จากพระราชาเพื่อเป็นค่าจ้างสำหรับการไขคดีนี้[7] ใน "เมล็ดส้มห้าเมล็ด" โฮล์มส์กล่าวกับลูกความของตนว่าเขาเคยพ่ายแพ้เพียงไม่กี่ครั้งและพ่ายแพ้เพียงครั้งเดียวให้กับผู้หญิง