เช่นเดียวกับในประเทศอื่น ๆ เอริงได้จัดประเภทภาพยนตร์เพื่อระบุถึงความเหมาะสมของผู้เยาว์ โดยพิจารณาจากเกณฑ์แปดประการ เช่น ภาพยนตร์เรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องเพศหรือความรุนแรงหรือไม่ และการจัดระดับผู้ชมสำหรับภาพยนตร์เรื่องหนึ่งในสี่ระดับ[1] แม้ว่าระดับผู้ชมจะขัดแย้งกันในบางครั้ง แต่ผู้ดูแลของเอริงให้เหตุผลว่า ความเป็นอิสระปกป้องผู้สร้างภาพยนตร์จากทางเลือกที่เข้มงวดกว่า นั่นคือการตรวจพิจารณา (เซ็นเซอร์) จากรัฐบาล[2]

ในระหว่างไตเติลเปิดภาพยนตร์ (ในภายหลัง ส่วนใหญ่เป็นการแสดงคำประกาศลิขสิทธิ์เมื่อภาพยนตร์จบ) ของภาพยนตร์ที่ได้รับการอนุมัติจากเอริง ตราสัญลักษณ์ของเอริงจะปรากฏขึ้นตรงมุมจอของภาพยนตร์หรือข้างชื่อเรื่องภาพยนตร์ เอริงไม่มีอำนาจตามกฎหมายในการห้ามภาพยนตร์ แต่สมาคมเจ้าของโรงภาพยนตร์แห่งญี่ปุ่นห้ามไม่ให้สมาชิกสมาคมฉายภาพยนตร์ที่เอริงไม่ได้จัดระดับผู้ชมไว้[2]