แนวคิดที่จะสร้างเกรตอีสเทิร์น มีขึ้นใน ค.ศ. 1852 โดยบรูเนล สุดยอดวิศวกรแห่งยุคนั้น เรือที่เขาออกแบบ ได้เป็นเรือสำราญที่ใหญ่ที่สุดในโลกมาแล้ว 2 ลำ บรูเนลได้ตัดสินใจพิสูจน์ความสามารถครั้งใหญ่ของตน โดยวางแผนจะสร้างเรือสำราญที่ใหญ่ที่สุดในโลกอีกลำหนึ่งของเขา โดยมีขนาดใหญ่กว่าเรือที่ใหญ่ที่สุดในโลกในช่วงที่เขาออกแบบ 6 เท่า เมื่อโครงการนี้เผยแพร่ออกสู่สาธารณะ ประชาชนต่างสนใจ และเชื่อใจว่าบรูเนลจะต้องสร้างเรือลำนี้ได้

บริษัทเชื่อใจในตัวบรูเนล และบรูเนลได้ร่วมมือกับ จอห์น สกอตต์ รัสเซล ในการต่อเรือ การสร้างเรือเริ่มต้นใน ค.ศ. 1854 แต่ในระหว่างการต่อเรือก็พบอุปสรรคมากมาย ชนิดที่เรียกได้ว่า เลือดตาแทบกระเด็น แต่ในที่สุดก็สร้างเรือได้เสร็จ แต่ความน่าเชื่อถือของเกรตอีสเทิร์นลดลงไปอย่างมาก เพราะข่าวความผิดพลาดในการก่อสร้างต่าง ๆ นานา ทำให้ประชาชนอดคิดไม่ได้ว่าเรือลำนี้จะปลอดภัยจริงหรือ

ในพิธีปล่อยเรือลงน้ำ มีประชาชนนับพันคนมาเป็นสักขีพยาน แต่เกิดอุบัติเหตุจนมีคนงานเสียชีวิต บรูเนลสั่งยกเลิกงานทันทีโดยไม่สนใจเสียงก่นด่าของประชาชน

30 สิงหาคม ค.ศ. 1859 เกรตอีสเทิร์นออกเดินทางเที่ยวปฐมฤกษ์ โดยไม่มีบรูเนล เพราะบรูเนลเกิดปัญหา ในขณะเดินทาง เครื่องยนต์ไม่สามารถรับแรงดันสูงที่เกิดจากการสร้างแรงขับเคลื่อนผลักเรือที่ใหญ่มหาศาลได้ เครื่องยนต์เครื่องหนึ่งได้ระเบิดขึ้น มีคนงานเสียชีวิต เกิดรอยรั่วขนาดใหญ่มากใกล้เคียงกับขนาดรอยรั่วของเรือไททานิก เมื่อชนภูเขาน้ำแข็ง(ในหลังจากนั้น 53 ปี) แต่ทั้ง ๆ ที่ไททานิกใหญ่กว่าเกรตอีสเทิร์นถึง 2.4 เท่า และรอยรั่วขนาดดังกล่าวล่มไททานิกได้ แต่ไม่สามารถล่มเกรตอีสเทิร์นได้

กล่าวได้ว่า เกรตอีสเทิร์น เป็นเรือลำแรกที่ออกมหาสมุทรได้โดยไม่โคลงเคลง เป็นพระราชวังลอยน้ำ มันถูกออกแบบให้มีความปลอดภัยเป็นเลิศ และจุผู้โดยสารได้ 4,000 คน แต่มันไม่เคยได้จุผู้โดยสารมากมายเช่นนั้น เพราะจนกว่าจะสร้างเรือเสร็จ รวมถึงการเดินทางเที่ยวปฐมฤกษ์ ประชาชนไม่เหลือความมั่นใจในเกรตอีสเทิร์น การเดินทางแต่ละเที่ยวของมันมีผู้โดยสารโหรงเหรง บริษัทเจ้าของเรือขาดทุนยับ จนปลดระวางเรือใน ค.ศ. 1867

หลังจากกิจการขนส่งผู้โดยสารไม่ประสบความสำเร็จ เรือเอสเอสเกรตอิสเทิร์น ถูกขายต่อ และใช้งานเป็นเรือวางสายเคเบิลในมหาสมุทรแอดแลนติก และท้ายที่สุดในปี ค.ศ. 1888 เรือลำนี้ได้ถูกขายอีกทอดเพื่อแยกชิ้นส่วน

ในช่วงเที่ยวปฐมฤกษ์ มันใหญ่กว่าเรือที่ใหญ่ที่สุดในโลกในช่วงนั้น 4.5 เท่า และหลังจากเรือปลดระวาง เรือที่ก้าวเข้ามาใหญ่ที่สุดในโลกนั้นมีขนาดเพียง 23% ของเกรตอีสเทิร์น (ถ้าหากมันไม่เป็นเรือที่โชคร้ายขนาดนี้ และถูกใช้งานไปเรื่อย ๆ มันจะเป็นเรือสำราญที่ใหญ่ที่สุดในโลกนาน 43 ปี)