เมื่อสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง กองทัพบกสหรัฐฯ เริ่มตระหนักถึงปืนสำหรับอากาศยานในอนาคต ความเร็วที่มากขึ้นของเครื่องยนต์เจ็ทหมายถึงการยิงให้โดนเป้านั้นจะยากขึ้นหากไม่เพิ่มอัตราการยิงของปืน ในขณะที่การออกแบบของเยอรมนีที่ถูกยึดได้นั้นแสดงให้เห็นถึงปืนใหญ่ที่มีลำกล้องเดี่ยวซึ่งมันมีข้อจำกัดในการป้อนกระสุน ทางกองทัพต้องการสิ่งที่ดีกว่า โดยผสมอัตราการยิงที่สูงและความไว้ใจได้

ด้วยความต้องการดังกล่าว เจเนรัลอิเลคทริคได้นำความคิดเก่ามาใช้ใหม่ซึ่งนั่นก็คือปืนแกทลิ่งที่มีหลายลำกล้อง แกทลิ่งแบบดั้งเดิมนั้นไม่เป็นที่นิยมก็เพราะมันต้องอาศัยพลังงานจากภายนอกเพื่อหมุนลำกล้อง แต่แบบใหม่ที่นำมาใช้กับเครื่องยนต์เจ็ทนั้นใช้พลังงานไฟฟ้าที่มีประสิทธิภาพแทน และมันให้การทำงานที่ดีกว่าอาวุธที่ใช้ระบบแก๊ส ด้วยการที่มีหลายลำกล้องอัตราการยิงจึงอาจต่ำกว่าแบบลำกล้องเดี่ยวในขณะที่ยังคงให้อัตราการยิงที่โดยรวมแล้วเหนือกว่า

กองทัพประกาศทำสัญญากับเจเนรัล อิเลคทริคในปีพ.ศ. 2489 ในโครงการวัลแคน (Project Vulcan) อาวุธที่มีหกลำกล้องสามารถยิงกระสุนได้ 7,200 นัดต่อนาที[2] ถึงแม้ว่านักออกแบบชาวยุโรปจะใช้ปืนขนาด 30 ม.ม.เพื่อพลังการยิงที่ดีกว่า ทางกองทัพสหรัฐฯ เน้นไปที่กระสุน .60 คาลิเบอร์ที่ทรงพลังโดยคาดว่าความเร็วของกระสุนจะทำให้จัดการกับเป้าหมายที่เคลื่อนที่ได้เร็วง่ายกว่า ต้นแบบแรกของ .60 คาลิเบอรนั้นมีชื่อว่าที45 ใช้ยิงในปีพ.ศ. 2492 มันสามารถทำการยิงได้ 2,500 นัดต่อนาทีซึ่งเพิ่มขึ้นเป็น 4,000 นัดต่อนาทีในปี 2493 ในต้นปีพ.ศ. 2493 กองทัพอากาศสหรัฐฯ ตัดสินใจว่าความเร็วเพียงลำพังอาจไม่เพียงพอใจะทำลายเป้าหมายได้ ในที่สุดกระสุนขนาด 20x12 ม.ม.ถูกกำหนดให้เป็นกระสุนที่สมดุลทั้งการระเบิดและความเร็ว

การพัฒนาเอฟ-104 สตาร์ไฟเตอร์เปิดตัวที171 วัลแคน (ต่อมาถูกเรียกว่าเอ็ม61) ซึ่งมีปัญหากับระบบป้อนกระสุนแบบเชื่อมติดซึ่งมันเสียหายจากสภาพอสกาศและอื่นๆ ระบบเติมกระสุนแบบไร้สายเชื่อมต่อถูกพัฒนาขึ้นให้กับเอ็ม61เอ1 ซึ่งต่อมากลายเป็นปืนใหญ่หลักในอากาศยานของสหรัฐฯ ดูเหมือนว่ามันยัคงเข้าประจำการอย่างน้อยก็ขนถึงทศวรรษถัดไป

ต่อมาเจเนรัล อิเลคทริคได้ขายอาวุธพร้อมการออกแบบและเครื่องมือในการสร้างเอ็ม61 ให้กับมาร์ติน มาเรทต้า หลังจากที่มาร์ตินรวมเข้ากับล็อกฮีดปืนกลแบบหมุนก็ตกอยู่ในความรับผิดชอบของล็อกฮีด มาร์ติน บริษัทระบบอาวุธล็อกฮีด มาร์ตินตกเป็นของของเจเนรัล ไดนาสิกส์ในเวลาต่อมา ผู้ซึ่งในปัจจุบันผลิตเอ็ม61 และแบบต่างๆ ของมัน[1]