แขวงมย็องเมื่อย้อนกลับไปในสมัยราชวงศ์โชซ็อน มีชื่อเรียกว่า มย็องรเยบัง (ฮันกึล: 명례방; ฮันจา: 明禮坊) เกือบทั้งหมดเป็นย่านที่อยู่อาศัย ระหว่างช่วงเกาหลีภายใต้การปกครองของญี่ปุ่น ชื่อของย่านนี้ได้เปลี่ยนเป็น มย็องชีจ็อง (ฮันกึล: 명치정; ฮันจา: 明治町 หรือ เมจิโช ในภาษาญี่ปุ่น) และได้กลายมาเป็นย่านการค้า และทำให้การค้าในย่านถนนชุงโม เจริญมากยิ่งขึ้น[1] และแขวงมย็องได้รับการยกฐานะเป็นแขวงอย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2489 ภายหลังจากเกาหลีใด้รับเอกราชจากญี่ปุ่น[5]

ภายหลังจากช่วงสงครามเกาหลี และในช่วงทศวรรษที่ 1960 ความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจและหน่วยงานภาคการเงินจากถนนนัมแดมุนและถนนอึลจิ ได้แผ่ขยายมาถึงแขวงมย็อง ทำให้พื้นที่ย่านนี้มีความเจริญรุ่งเรือง และมีการก่อสร้างตึกสูงตามมา ร้านค้าปลีก, ศูนย์การค้า, ร้านอาหาร, ร้านค้าแบรนด์เนมราคาสูง และร้านขายเสื้อผ้า ตั้งขึ้นในย่านธุรกิจของแขวงมย็อง และกลายเป็นศูนย์กลางของแฟชั่น และสมัยนิยมของวัยรุ่นเกาหลีใต้ในยุค 70[1]

นอกจากแขวงมย็องจะเป็นย่านการค้าและย่านการเงินที่สำคัญแล้ว แขวงมย็องยังเป็นสถานที่ยอดนิยมในการจัดการประท้วงทางการเมือง โดยเฉพาะในช่วงยุคการเมืองเปลี่ยนจากช่วงเผด็จการก้าวเข้าสู่ยุคประชาธิปไตย ในยุค 80 และ 90 อาสนวิหารมย็องดง ได้กลายเป็นจุดรวมตัวในการประท้วงที่สำคัญตราบเท่าปัจจุบัน[5]

ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2543 แขวงมย็องได้ถูกกำหนดให้เป็นย่านส่งเสริมการท่องเที่ยว และเป็นจุดที่รถประจำทางรถนำเที่ยวของรัฐบาลแวะพักด้วย[6]