เริ่มต้นในปี พ.ศ. 2503 (ค.ศ. 1960) ลามาร์ ฮันต์เศรษฐีจากเมืองดัลลัสได้ก่อตั้งทีมดัลลัสเท็กซานส์ (ชื่อเดิมของแคนซัสซิตีชีฟส์) ที่เมืองเกิดของตนเองในเมืองดัลลัส รัฐเท็กซัส โดยเล่นภายในการแข่งขันของเอเอฟแอล และได้ใช้สนามค็อตตอนโบวล์ร่วมกับทีมดัลลัส คาวบอย ต่อมาในปี 2506 (ค.ศ. 1963) ลามาร์ ฮันต์ ต้องการหาที่ตั้งใหม่ของทีมเพื่อขยายทีม หลังจากที่เดินทางไปทั่วสหรัฐอเมริกาจึงได้ตกลงย้ายมาที่เมืองแคนซัสซิตี โดยทางผู้ว่าการเมืองเสนอว่าจะซื้อตั๋วอย่างน้อย 3,000 ที่นั่งทุกการแข่งขัน และมากกว่านั้นชาวเมืองมากกว่า 1,000 คน พร้อมใจจะช่วยในการขายตั๋วเข้าชม และได้เปลี่ยนชื่อว่ามาเป็นแคนซัสซิตีชีฟส์ โดยใช้สนามกีฬาของเมือง (Municipal Stadium)

หลังจากที่ได้เป็นแชมป์เอเอฟซี แคนซัสซิตีชีฟส์ได้เข้าแข่งซูเปอร์โบวล์ครั้งที่ 1 กับทีมกรีนเบย์ แพ็คเกอร์ ในวันที่ 15 มกราคม 2510 (ค.ศ. 1967) ฤดูกาลต่อมาได้เป็นที่กล่าวขานหลังจากชนะทีมชิคาโก แบรส์ ด้วยคะแนนท้วมท้น 66-24 แต้ม และในซูเปอร์โบวล์ครั้งที่ 4 ได้เป็นแชมป์ซูเปอร์โบวล์โดยชนะมินเนโซตา ไวกิงส์ 23-7 เมื่อ2513 (ค.ศ. 1970) ในปี 2515 (ค.ศ. 1972) สนามกีฬาแอร์โรว์เฮดได้สร้างเสร็จสมบูรณ์ แคนซัสซิตีชีฟส์ได้ย้ายมาเล่นที่สนามใหม่ แต่ในนัดเปิดสนามได้พ่ายแพ้ให้กับไมอามี ดอลฟินส์ 10-20 แต้ม ภายใต้คนดู 79,829 คน และในช่วงนี้เป็นช่วงตกต่ำของแคนซัสซิตีชีฟส์ ภายหลังจากที่ได้ โจ มอนตานา มาเป็นควอเตอร์แบ็คและมาร์คัส แอลเลนเป็นรันนิงแบ็ค ในปี 2536 (ค.ศ. 1993) ทำให้ชีฟส์กลับคืนมาอีกครั้งหนึ่งและได้เป็นแชมป์เอเอฟซีตะวันตก โดยหลังจากนั้นได้เป็นแชมป์เอเอฟซีตะวันตกอีกหลายครรั้ง โดยครั้งล่าสุดในปี 2546 แคนซัสซิตีชีฟส์ได้เป็นแชมป์เอเอซีตะวันตกเป็นครั้งที่ 8