แควาเลียร์มีรากศัพท์มาจากภาษาละตินเช่นเดียวกับคำว่า เชอวาลีเย (Chevalier; อัศวิน) ในภาษาฝรั่งเศส และคำว่า กาบาเยโร (Caballero; สุภาพบุรุษ) ในภาษาสเปน โดยในภาษาละตินพื้นบ้านซึ่งเป็นรากศัพท์คำว่า กาบัลลารีอุส (Caballarius) แปลว่าทหารม้า ส่วนเชกสเปียร์ใช้คำว่า แควาเลอรอส (Cavaleros) เพื่อใช้อธิบายอันธพาลเอาแต่ใจหรือชายเจ้าชู้ผู้ผยองตนในบทละคร พระเจ้าเฮนรีที่ 4 ตอนที่สอง โดยกล่าวเพียงผิวเผินว่า "ข้าจะดื่มแด่บาร์ดอล์ฟผู้เป็นนายของข้า และแด่เหล่าแควาเลอรอสทุกคนในลอนดอน"[2]