แจงเกิลป็อป (อังกฤษ: jangle pop) เป็นแนวเพลงย่อยของป็อปร็อก ที่เน้นเสียงกีตาร์ที่แหลมเหมือนระฆัง (มักจะเป็นกีต้าร์ไฟฟ้า 12 สาย[1]) และทำนองเพลงป็อปในทศวรรษ 1960[2] แม้ว่าวง Everly Brothers และ Searchers จะได้วางรากฐานให้กับแจงเกิลป็อป วงเดอะบีเทิลส์ (The Beatles) และเดอะเบิดส์ (The Byrds) มักให้ถูกให้เครดิตในฐานะผู้ริเริ่มที่ทำให้เสียง "jangly" เป็นที่แพร่หลาย โดยเฉพาะเพลง "Mr. Tambourine Man" ที่ชื่อแจงเกิลป็อปได้มาจากเนื้อร้อง "jingle-jangle morning" ที่มาพร้อบเสียงกีตาร์เหมือนระฆัง[1] แม้จะมีวงอื่นในภายหลังที่ได้อิทธิพลจากเดอะเบิดส์ พวกเขาไม่ได้ทำเพลงโฟล์กร็อกเหมือนที่เดอะเบิดส์ทำ[3]ในช่วงต้นถึงกลางทศวรรษที่ 1980 แจงเกิลป็อป ได้ปรากฏตัวเป็นสัญลักษณ์ของการเคลื่อนไหวของโพลต์พังก์อเมริกันที่กลับมาใช้เสียง "jangly" จากทศวรรษที่ 1960 ระหว่างปี 1983 ถึง 1987 แจงเกิลป็อป ในอเมริกาใช้ในการอธิบายถึงวงดนตรีเช่น อาร์.อี.เอ็ม. (R.E.M.) และ เลตส์แอคทีฟ (Let's Active) รวมถึง เพสลีย์อันเดอร์กราวนด์ (Paisley Underground) ที่เป็นแนวย่อยซึ่งรวมกับไซเคเดลิก[4]