แฉลบแดง หรือ กะถินแดง (ชื่อวิทยาศาสตร์: Vachellia leucophloea) เป็นพืชในวงศ์ถั่ว (Fabaceae) วงศ์ย่อยสีเสียด (Mimosoideae) ลักษณะเป็นไม้ต้นขนาดเล็กถึงกลาง สูงได้ถึง 12–30 เมตร ลำต้นมีเปลือกเรียบสีเขียวอ่อน เมื่อมีอายุมากขึ้น เปลือกต้นมักขรุขระและมีสีเข้มขึ้น ตามโคนกิ่งมีหนามแหลม ใบเป็นใบประกอบแบบขนนก 2 ชั้น ใบประกอบแต่ละใบมีช่อใบ 5–12 คู่ แต่ละช่อใบมีใบย่อย 15–30 คู่ ใบย่อยเล็กมาก ปลายใบแหลมเป็นติ่งสั้น ๆ ฐานใบค่อนข้างเบี้ยว ดอกออกเป็นช่อใหญ่ที่ปลายกิ่งแล้วแตกแขนงเป็นช่อเล็กกลมสีขาวอมเหลือง กลีบเลี้ยงติดกันรูปแตร กลีบดอกติดกัน ปลายกลีบยื่นออกมาเหนือกลีบเลี้ยง เกสรตัวผู้ยื่นออกมาเหนือส่วนอื่น ๆ ของกลีบดอก ผลเป็นฝักโค้งเล็กน้อย ปลายฝักมนหรือมีติ่งสั้น ๆ เมื่อแก่จะแตกออก ภายในมีเมล็ดรูปไข่ แบน สีน้ำตาลคล้ำ 10–20 เมล็ด[1][2]แฉลบแดงมีถิ่นกำเนิดในอนุทวีปอินเดีย อินโดจีนไปจนถึงหมู่เกาะซุนดาน้อย[3] เป็นพืชที่ชอบแสงแดด ทนความแห้งแล้งได้ดี เปลือกต้นมีรสฝาด ต้มเป็นยาลดไข้ แก้ไอ[4] ใช้เป็นยาสมาน แก้ท้องร่วงท้องเสีย เนื้อไม้มีความแข็งแน่น ขัดเงาได้ดี ใช้ทำเป็นเครื่องมือเครื่องใช้หรือทำเครื่องเรือน[1]