แชน วรงคไพสิฐ มีชื่อเดิมคือ แชน แซ่หว่อง[2] เป็นชาวจังหวัดนราธิวาสโดยกำเนิด[7] มีมารดาชื่อยุพา แซ่หว่อง[8] ซึ่งแชน มาจากครอบครัวที่มีฐานะยากจน โดยประกอบอาชีพรับจ้างทำนาและกรีดยาง และเขาได้เข้าศึกษาระดับประถมที่โรงเรียนบ้านไร่พระยา อำเภอเมือง จังหวัดนราธิวาส รวมทั้งเคยทำงานเป็นลูกจ้างศูนย์ศึกษาการพัฒนาพิกุลทองอันเนื่องมาจากพระราชดำริ จังหวัดนราธิวาส[2]

แชนสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนตำรวจภูธร 9 รุ่นที่ 36 ใน พ.ศ. 2538 และเริ่มงานรักษาความปลอดภัย ชุดหน่วยปฏิบัติการพิเศษ หัวหน้าชุดคุ้มครองหมู่บ้าน สายตรวจรถจักรยานยนต์ จนถึง พ.ศ. 2532 และผ่านการอบรมด้านการเก็บกู้ระเบิดเบื้องต้น รวมถึงได้รับการอบรมหลักสูตรอีโอดี ที่สหรัฐอเมริกา[2][3] จากการที่เขาได้แสดงความสามารถด้านเก็บกู้ระเบิดนี้เอง ที่ทำให้เขาเริ่มก้าวสู่เส้นทางของหน่วยทำลายล้างวัตถุระเบิด (ทลร.) (อังกฤษ: Explosive Ordnance Disposal (EOD))[9]

พ.ศ. 2553 แชนถูกยิงจนได้รับบาดเจ็บ และพักรักษาตัวกว่า 1 ปี ก่อนที่จะย้ายมาทำหน้าที่เป็นสายตรวจที่จังหวัดนราธิวาส กระทั่งในภายหลังเขาได้มาช่วยงานราชการที่หน่วยปฏิบัติการพิเศษ เพื่อทำหน้าที่เก็บกู้ระเบิดอีกครั้ง[9]

รายการคนค้นฅน ได้เคยนำเสนอชีวประวัติของแชน วรงคไพสิฐ ในตอน "ดาบแชน คนกู้ระเบิด"[10] โดยได้นำเสนอการปฏิบัติหน้าที่เสี่ยงชีวิตในเหตุการณ์ความไม่สงบในชายแดนภาคใต้ของประเทศไทยตั้งแต่ พ.ศ. 2553 ซึ่งได้มีการเปิดเผยว่าเขาได้เผชิญกับระเบิดมากว่าหนึ่งร้อยลูก โดยบางครั้งก็ได้รับบาดเจ็บจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ก็หายบาดเจ็บมาได้ทุกครั้ง จนทำให้ผู้คนพร้อมใจยกให้เขาเป็น "นายดาบเดนตาย" และในวันที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2554 เขาได้รับการติดยศเป็นร้อยตำรวจตรี[11][12][13]

การปฏิบัติหน้าที่ของหน่วยเหยี่ยวดง 60 ของเขาได้รับการเสนอผ่านรายการคนค้นฅน อีกครั้งใน พ.ศ. 2554 ซึ่งแสดงให้เห็นถึงปฏิบัติการของเจ้าหน้าที่ 15 นาย ภายใต้การนำของ ร.ต.ต.แชน โดยในปีเดียวกันนี้ ทีมของเขาได้รับรางวัลคนดีของแผ่นดิน ประจำปี 2554 ซึ่งหลังจากได้รับรางวัลเพียง 2 วัน หน่วยเหยี่ยวดง 60 ก็พบกับเหตุระเบิดในอำเภอตากใบ โดยเจ้าหน้าที่ทีมได้รับบาดเจ็บ 6 นาย รวมถึง ร.ต.ต.แชน ได้รับบาดเจ็บที่ดวงตาก่อนที่จะได้รับการรักษาจนหายเป็นปกติ[11][12]