เพลงได้รับการตอบรับทั่วไปจากนักวิจารณ์แบบคละกัน วิเวกกา แนร์ จากดิเออร์เบินไวร์ และซูซาน เบิร์น จาก RTÉ.ie เรียกว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่โดดเด่นจากอัลบั้มโอเวอร์เอกซ์โพสด์[7][13] แจ็กกี สวิฟต์ จากหนังสือพิมพ์เดอะซัน ติดป้ายเพลง "แซด" ร่วมกับ "บิวตีฟูลกูดบาย" และ "เลิฟซัมบอดี" ว่าเป็นชั่วขณะที่ทำให้เกิดอารมณ์ในอัลบั้ม[12] อเล็กซ์ ไล จากเว็บไซต์คอนแทกต์มิวสิก.คอม เรียกเพลงนี้ว่า "พอทนฟังได้" (bearable)[14] โรเบิร์ต คอปซีย์ จากเว็บไซต์ดิจิทัลสปาย กล่าวว่า เพลงขาดความซื่อสัตย์และอารมณ์ดิบอย่างซิงเกิล "ชีวิลบีเลิฟด์"[5] อีแวน ซอว์ดี จากนิตยสารป็อปแมตเทอส์เรียกเพลงว่าเป็นชั่วขณะที่ "คำนวณมาอย่างไร้ความรู้สึก" จากอัลบั้มโอเวอร์เอกซ์โพสด์ และเขียนต่อไปว่า เพลงเข้ากับเสียงของเลอวีนได้ไม่ดีนัก เขามองว่าเสียงของเลอวีนฟังดู "โอ้อวด" มากเกินที่จะทำให้ท่อนคอรัสเพลง "แซด" ฟังดูเป็นของจริง[15] บรูซ เดนนิล จากหนังสือพิมพ์เดอะซิติเซน วิจารณ์ถึงเสียงของเลอวีนคล้าย ๆ กัน และเขียนว่าเขา "ไม่ได้ปรับเสียงร้องให้เปลี่ยนอารมณ์ มันสูงและแหลมเท่ากับเพลงหลายเพลงที่เรียบเรียงมาอย่างสมบูรณ์กว่า"[16] ร็อบ เชฟฟิลด์ จากนิตยสารโรลลิงสโตนติดป้ายเพลง "แซด" ว่าเป็น "ชั่วขณะที่น่าเบื่อ" ในอัลบั้มที่มีชื่อเพลงเป็น "จำอวด" (droll)[17] เนต ชิเนน จากหนังสือพิมพ์เดอะนิวยอร์กไทมส์ วิจารณ์ท่อนคอรัสของเพลง และกล่าวว่า "ไม่มีใครอยากเพิ่มระดับท่อนเนื้อเพลง ในระหว่างการแต่งเพลง ไม่มีเครื่องมือใดที่สมบูรณ์แบบ"[9]