นักวิจารณ์แตกแยกกันเหนือแซทเทิร์นบอมเบอร์แมน ซึ่งได้รับคำวิจารณ์แสดงความสนใจจาก"รีวิวกลุ่มเพื่อน"สี่คนของอิเล็กทรอนิกส์เกมมิงมันธลี, ดีน มอร์ตล็อก ของแซทเทิร์นพาวเวอร์ และแมตต์ เยียว ของเซกาแซทเทิร์นแมกกาซีน ที่ประทับใจในความสามารถของผู้เล่นสิบคนเป็นพิเศษ[8][16][17] รวมถึงโหมดและออปชันจำนวนมาก[16][17] เยียวยังยกย่องการเข้าถึงเกม โดยตั้งข้อสังเกตว่า "ความเป็นเจ้าพาวเวอร์อัปและการสร้างเสียงกระหึ่มดั้งเดิมนั้นจะเพิ่มความน่าดึงดูดให้กับเกม แต่ความจริงที่ว่าผู้เล่นสามารถหยิบจอยแพด และกระโดดเข้าไปในสิ่งที่หนาแน่น ด้วยการหยั่งรู้ขั้นต่ำเป็นปัจจัยที่ชนะอย่างแท้จริง"[17] อย่างไรก็ตาม ผู้วิจารณ์สำหรับนิตยสารเนกซ์เจเนอเรชัน และเจฟ เกิร์สแมน แห่งเว็บไซต์เกมสปอต ทั้งคู่รู้สึกว่าเกมล้มเหลวในการแตกออกมาจากเงาของซูเปอร์บอมเบอร์แมน 2 เกิร์สแมนได้อธิบายอย่างละเอียดว่า "ตั้งแต่เกมคลาสสิค เกมบอมเบอร์แมนทุกเกมที่ตามมาได้สะท้อนให้เห็นอย่างใกล้ชิด ในขณะที่ตรึงคุณสมบัติเด๋อด๋าบางอย่างที่ทำให้เกมสดใสโดยไม่ต้องเพิ่มสิ่งที่มีประโยชน์จริง ๆ แซทเทิร์นบอมเบอร์แมนเป็นการรวมคุณสมบัติที่เด๋อด๋าเหล่านี้ไว้ในเกมเดียว เพื่อให้คุณได้รับสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเกมบอมเบอร์แมน แต่ผู้เล่นบอมเบอร์แมนที่จริงจังได้เห็นสิ่งทั้งหมดนี้มาก่อน"[12] ส่วนเนกซ์เจเนอเรชันมีความเห็นคล้ายกันว่า "ความดีในการเล่นเกมขั้นพื้นฐานของซีรีส์นั้นไม่ได้ทำให้มัวหมอง แต่อย่างไรก็ตาม การเสนอล่าสุดจากฮัดสันซอฟท์ไม่บรรลุสถานะคลาสสิกของซูเปอร์บอมเบอร์แมน 2"[18]

นักวิจารณ์ก็ไม่ได้ทำให้ยอมรับทั้งหมดในคุณสมบัติผู้เล่น 10 คน ตามที่ระบุไว้ส่วนใหญ่ว่าขนาดหน้าจอที่ใช้สำหรับผู้เล่นสิบคนทำให้พาวเวอร์อัปและตัวละครมีขนาดเล็กเกินไปที่จะมองเห็นได้ทั้งหมด เว้นแต่ตั้งโทรทัศน์ที่ใหญ่ที่สุด[12][18][17][19] อย่างไรก็ตามพวกเขาเห็นด้วยว่าโหมดผู้เล่นหลายคนโดยรวมนั้นเป็นจุดเด่นของเกม[8][12][18][16][17][19] แดน สวี่ แห่งนิตยสารอิเล็กทรอนิกส์เกมมิงมันธลี กล่าวว่า "มันเป็นเกมที่มีผู้เล่นคนเดียวธรรมดา ๆ มันเป็นเกมผู้เล่นหลายคนที่ยอดเยี่ยม และนั่นคือทั้งหมดที่คุณต้องรู้"[8] ส่วนมอร์ตล็อกกล้าพูดว่ามันเป็น "เกมผู้เล่นหลายคนที่ดีที่สุดเท่าที่คุณเคยเล่น"[16] สำหรับนิตยสารเกมโปร ตั้งข้อสังเกตว่าหน้าจอมีความสับสนน้อยกว่าหากมีผู้เล่นแปดคนหรือน้อยกว่า และแสดงความคิดเห็นว่า "หากคุณไม่มีเซกามัลติแทป แซทเทิร์นบอมเบอร์แมนขอเสนอข้อแก้ตัวที่สมบูรณ์แบบเพื่อรับสิ่งหนึ่ง หากคุณไม่มีเพื่อน นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เพื่อนมาด้วย"[19]

โหมดเนื้อเรื่องและโหมดมาสเตอร์ถูกวิพากษ์วิจารณ์โดยแมตต์ เยียว สำหรับเอไอที่ยากอย่างน่าหงุดหงิดและการต่อสู้ของบอสที่ไม่ยอมให้อภัย[17] และนิตยสารเกมโปรก็อธิบายพวกเขาในทำนองเดียวกันว่า "ลองใช้ความอดทนของคุณมากกว่าการทดสอบทักษะของคุณ"[19] อย่างไรก็ตาม นิตยสารเนกซ์เจเนอเรชันยืนยันว่าโหมดเหล่านี้เป็นหนึ่งในด้านที่แซทเทิร์นบอมเบอร์แมนจริง ๆ แล้วดีกว่าซูเปอร์บอมเบอร์แมน 2 ในฐานะที่พวกเขา "มอบประสบการณ์เกมปริศนาที่น่าตื่นเต้นน้อยกว่า (แต่เกี่ยวกับความคิดมากกว่า)"[18]

นักวิจารณ์ส่วนใหญ่ตั้งข้อสังเกตว่ากราฟิกและดนตรีนั้นมีข้อจำกัดมาก และไม่สามารถเขยิบฐานะซีรีส์บอมเบอร์แมนได้แต่อย่างใด[12][18][19] ส่วนใหญ่ยังบ่นด้วยว่าใช้เวลาที่นานเกินไประหว่างเกมต้นฉบับที่วางจำหน่ายในญี่ปุ่น กับทวีปอเมริกาเหนือและยุโรป[8][12][16][17]

นิตยสารเนกซ์เจเนอเรชันได้รีวิวเกมเวอร์ชันแซทเทิร์นในปี ค.ศ. 1996 โดยให้คะแนนสี่ดาวจากห้าดวง และระบุว่า "แม้แต่เกมบอมเบอร์แมนธรรมดา ๆ ก็ยังคุ้มค่าที่จะลองดู และต้องสำหรับแฟน ๆ ของภาคแซทเทิร์นซึ่งชอบอยู่เป็นฝูง"[20]

นิตยสารอิเล็กทรอนิกส์เกมมิงมันธลี ยกให้แซทเทิร์นบอมเบอร์แมนเป็นเกมแห่งปี ค.ศ. 1997 สำหรับรางวัล "เกมแซทเทิร์นแห่งปี" (ชนะสตรีทไฟเตอร์คอลเลกชัน และแมดเดน เอ็นเอฟแอล 98) และ "เกมผู้เล่นหลายคนแห่งปี" (ชนะโกลเดนอาย 007 และมาริโอคาร์ต 64)[21] ในปีเดียวกันนั้น นิตยสารอิเล็กทรอนิกส์เกมมิงมันธลีได้จัดให้เกมนี้เป็นวิดีโอเกมคอนโซลที่ดีที่สุดลำดับที่ 10 ตลอดกาล โดยตั้งข้อสังเกตว่าแม้ว่ามันจะดีกว่าเกมบอมเบอร์แมนเพียงเล็กน้อยสำหรับซูเปอร์แฟมิคอมและเทอร์โบกราฟซ์-16 ที่เก่ากว่า แต่มันก็เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในซีรีส์จนถึงปัจจุบัน[22]