แบกแดดสร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 1305 โดยคอลีฟะห์อัล-มันซูร์ แห่งราชวงศ์อับบาสิยะ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำไทกริสติดกับคลองที่เชื่อมแม่น้ำยูเฟรทีส แบกแดดมีความรุ่งเรืองมากในสมัยคอลีฟะห์ฮารูน อัล-เราะชีด เมื่อแรกสร้างนั้น เมืองนี้สร้างขึ้นที่หมู่บ้านเก่าแก่ชื่อแบกแดด อยู่ทางเหนือของเทซิฟอน ที่เคยเป็นเมืองหลวงของเปอร์เซียโบราณ เมื่อสร้างแล้วได้ตั้งชื่อว่า มะดีนะห์ อัลซาเลม แปลว่าเมืองแห่งสันติ แต่คนทั่วไปยังนิยมเรียกว่าแบกแดดตามชื่อเดิม ความยิ่งใหญ่ของแบกแดดในสมับคอลีฟะห์นี้ปรากฏในวรรณคดีอาหรับที่มีชื่อเสียงคือพันหนึ่งราตรีหรืออาหรับราตรี ผู้แต้ช่งดั้งเดิมคืออัล-จาห์ชิยาร์ ในแบกแดดได้กลายเป็นศูนย์กลางทางด้านวิทยาการ โดยนำวิทยาการที่เป็นภาษากรีก ภาษาละติน ภาษาเปอร์เซีย ภาษาฮินดีมาแปลเป็นภาษาอาหรับ ทำให้แบกแดดมีความเจริญก้าวหน้าทางด้านโคลงกลอนจากเปอร์เซีย ทางด้านดาราศาสตร์และคณิตศาสตร์จากอินเดีย การแพทย์และวิทยาศาสตร์จากกรีก

ความเสื่อมของแบกแดดเกิดขึ้นเมื่อฮูลากูข่าน ผู้นำมองโกลยกทัพเข้าโจมตีแบกแดดเมื่อ พ.ศ. 1801 นอกจากนั้นยังมีศัตรูจากเติร์กเข้าโจมตีแบกแดดเป็นระยะๆ ในที่สุด แบกแดดจึงอยู่ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิออตโตมานใน พ.ศ. 2181 จนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่หนึ่งจึงถูกอังกฤษยึดครองได้เมื่อ พ.ศ. 2460 เมื่ออิรักได้รับเอกราชใน พ.ศ. 2475 แบกแดดได้เป็นเมืองหลวงของอิรัก แม้จะได้รับการบูรณะให้เป็นเมืองสมัยใหม่ แต่ในแบกแดดก็ยังมีโบราณสถานอยู่หลายแห่งเพราะเป็นเมืองเก่าที่อยู่ในเขตอารยธรรมเมโสโปเตเมีย มีความพยายามที่จะพัฒนาให้เป็นศูนย์ประวัติศาสตร์ตั้งแต่ พ.ศ. 2519 แต่หลังจากที่อิรักเกิดสงครามหลายครั้ง ตั้งแต่สงครามอิรัก-อิหร่านและสงครามอ่าวเปอร์เซียสองครั้งทำให้แบกแดดถูกทำลายไปมาก