ในปี ค.ศ. 2009 มีการจำแนกชนิดย่อยของแมวดาวไว้ดังนี้[1][2]

• P. b. bengalensis (Kerr, 1792) — พบในอินเดีย, บังกลาเทศ, พม่า, ไทย, คาบสมุทรมลายู, อินโดนีเซีย และมณฑลยูนนานในประเทศจีน;[3]
• P. b. javanensis (Desmarest, 1816) — พบบนเกาะชวา และเกาะบาหลี;[4]
• P. b. sumatranus (Horsfield 1821) — พบบนเกาะสุมาตรา และเตบิงติงกิ;[4]
• P. b. chinensis (Gray 1837) — พบบนเกาะไต้หวัน และจีนแผ่นดินใหญ่ ยกเว้นมณฑลยูนนาน;[3]
• P. b. horsfieldi (Gray 1842) — พบในรัฐชัมมูและกัศมีร์, รัฐปัญจาบ, คูมอน, เนปาล, รัฐสิกขิม และภูฏาน;[3]
• แมวดาวอามูร์, P. b. euptilurus/euptilura (Elliott 1871) — พบในภาคตะวันออกของไซบีเรีย, แมนจูเรีย, คาบสมุทรเกาหลี[3] และบนเกาะสึชิมะ;[5]
• P. b. borneoensis (Brongersma 1936) — พบบนเกาะบอร์เนียว;[4]
• P. b. trevelyani (Pocock 1939) — พบในตอนเหนือของแคชเมียร์ และปัญจาบ และทางตอนใต้ของบาลลูชิตสถาน;[3]
• P. b. alleni (Sody, 1949) — พบบนเกาะไหหลำ;
• แมวอิริโอะโมะเตะ, P. b. iriomotensis (Imaizumi, 1967) — พบเฉพาะบนเกาะอิริโอะโมะเตะ ซึ่งเป็นเกาะหนึ่งของหมู่เกาะริวกิว ในหมู่เกาะญี่ปุ่น;[6]
• P. b. heaneyi (Groves 1997) — พบบนเกาะปาลาวันในหมู่เกาะฟิลิปปิน[4]
• แมวดาววิซายัน, P. b. rabori (Groves 1997) — พบบนเกาะเนกรอส, ซีบู, และพาเนย์ในหมู่เกาะฟิลิปปิน[4]

แมวอิริโอโมเตะนั้นเคยถูกจัดเป็นแมวชนิดหนึ่งซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับแมวดาว นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1967 แต่จากการวิเคราะห์ไมโตคอนเดรียดีเอ็นเอในช่วงทศวรรษที่ 1990 พบว่าเป็นชนิดย่อยหนึ่งของแมวดาว[1][7]