เมนูนำทาง
แวคิวโอล การทำงานของแวคิวโอลโดยทั่วไปแล้วการทำงานของแวคิวโอเกี่ยวข้องกับหน้าที่ต่อไปนี้ คือ กำจัดซากของโครงสร้างที่ไม่ใช้ เก็บของเสียและ สารที่มีขนาดเล็กรักษาความดันน้ำและความเต่งในเซลล์ รักษาความเป็นกรดเบสในเซลล์ ซึ่งสามารถสรุปการทำงานของแวคิวโอลในสิ่งมีชีวิตชนิดต่างๆได้ดังนี้
ในเซลล์พืชที่โตเต็มที่แล้วจะมีแวคิวโอลอยู่หลายอัน ซึ่งจะกินเนื้อที่กว่าร้อยละ 30 ถึงร้อยละ 90 ของปริมาตรในเซลล์ทั้งหมด โดยทั้งนี้ขึ้นอยู่กับประเภทของเซลล์และสภาวะขณะนั้น[1] เยื่อที่ใช้หุ้มแวคิวโอลนี้เรียกว่า โทโนพลาสต์ (tonoplast) เซลล์อายุน้อยมีแวคิวโอลขนาดเล็กหลายอัน ภายในบรรจุน้ำ และเกลือ บางครั้งอาจมีโปรตีน, แป้ง, ผลึก และแกรนูลอื่นๆปนอยู่ด้วย pH ภายในแวคิวโอลต่ำกว่าในไซโตพลาสซึม เมื่อเซลล์เติบโตขึ้น แวคิวโอลจะมารวมตัวกันจนเหลืออันเดียวขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางเซลล์ซึ่งควบคุมการยืดตัวของเซลล์พืชโดยการควบคุมการผ่านเข้าออกของน้ำในแวคิวโอล ถ้าในแวคิวโอลมีน้ำมาก เซลล์พืชจะยืดตัว
แวคิวโอลทำงานเป็นทั้งแหล่งสะสมอาหารและของเสีย ในเซลล์ของเมล็ด แวคิวโอลจะบรรจุแป้งหรือโปรตีนที่ต้องใช้เมื่อเมล็ดงอก แคลเซียมไอออนที่จำเป็นในการควบคุมการทำงานของเอนไซม์ในเซลล์ จะเก็บไว้ในแวคิวโอลโดยตกผลึกกับกรดออกซาลิก (Oxalic acid) หรือแคลเซียมคาร์บอเนต เมื่อเซลล์ไม่ต้องการใช้ นอกจากนั้น แวคิวโอลยังควบคุมความเข้มข้นของโปแทสเซียมไอออนในไซโตพลาสซึมอีกด้วย รงควัตถุที่ละลายน้ำได้หลายชนิดที่พบในเซลล์ของดอกไม้ ผลไม้และหัวเรดบีต มีการสะสมในแวคิวโอลเช่นกัน การสะสมสารของพืชอวบน้ำหรือพืชกลุ่ม CAM (Crassulacean acid metabolism) ซึ่งจะสะสมกรดมาลิกไว้ในแวคิวโอลในเวลากลางคืน เซลล์พืชบางชนิด เช่น ยาสูบ มีการสะสมนิโคทิน พืชบางกลุ่มจะสะสมสารพิษไว้ในแวคิวโอล เพื่อป้องกันไม่ให้ถูกสัตว์กิน และเป็นแหล่งสะสมอาหารจำพวกโปรตีนเพื่อใช้เป็นอาหารของต้นอ่อนในขณะงอก เช่น ในเมล็ดถั่ว เมล็ดข้าวบาร์เลย์
แวคิวโอลเป็นแหล่งสะสมของเสียในเซลล์พืช โดยปกติโทโนพลาสต์จะไม่ยอมให้ของเสียเหล่านั้นไหลกลับเข้าสู่ไซโตพลาสซึมได้อีก การสะสมของเสียไว้ในเซลล์ตลอดเวลานี้ ในบางกรณีเป็นประโยชน์ต่อพืชเพราะทำให้มีรสขมหรือเป็นพิษต่อสัตว์ที่กินพืชนั้นๆ เมื่อออร์แกแนลล์มีอายุมากและซ่อมแซมไม่ได้แล้วจะหลอมรวมเข้ากับแวคิวโอล และถูกย่อยสลายโดยเอนไซม์ในแวคิวโอล ส่วนที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้ จะถูกส่งกลับเข้าสู่ไซโตพลาสซึม[2]
แวคิวโอลในสัตว์เป็นส่วนสำคัญในกระบวนการเอกโซไซโตซิส และ เอนโดไซโตซิส.
แวคิวโอลในเซลล์ของเชื้อรามีการทำงานใกล้เคียงกับแวคิวโอลของเซลล์พืชและมีได้มากกว่า 1 อันต่อเซลล์ ในเซลล์ของ Saccharomyces cerevisiae แวคิวโอลเป็นออร์แกแนลลล์ที่เปลี่ยนรูปร่างได้เร็ว ซึ่งเป็นกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับความเป็นกรด-ด่างและควมเข้มข้นของไอออนภายในเซลล์ การควบคุมแรงดันออสโมติก การเก็บกรดอะมิโน การสร้างและสลายพันธะฟอสเฟต ไอออนที่เป็นพิษ เช่น สตรอนเชียม โคบอลต์ และตะกั่ว จะถูกเก็บไว้ในแวคิวโอลเพิ่อแยกออกจากองค์ประกอบอื่นๆของเซลล์ [4]
แวคิวโอลขนาดใหญ่พบในแบคทีเรียสีเขียวที่ใช้กำมะถัน 3 สกุลคือ Thioploca, Beggiatoa และ Thiomargaritaไซโตพลาซึมของแบคทีเรียทั้ง 3 สกุลนี้จะมีแวคิวโอลกินพื้นที่ถึง 40–98% ของเซลล์[5] โดยภายในแวคิวโอลมีไนเตรตมาก .[6]
แก๊สแวคิวโอลซึ่งยอมให้แก๊สผ่านเข้าไปได้อย่างอิสระ[7] พบในไซยาโนแบคทีเรียบางสปีชีส์ โดยช่วยในการลอยตัวของแบคทีเรีย
เมนูนำทาง
แวคิวโอล การทำงานของแวคิวโอลใกล้เคียง
แวคิวโอลแหล่งที่มา
WikiPedia: แวคิวโอล //pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15574952 //pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/372777 //www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5351775 //doi.org/10.1007%2F3-540-33774-1_10 //doi.org/10.1128%2FAEM.70.12.7487-7496.2004 http://www.jstor.org/sici?sici=0080-4649(1969)173:... //www.worldcat.org/issn/0080-4649