เมนูนำทาง
แสงจากพ่อ
ณ สวนสัตว์เขาเขียว พังบุษบามีอาการป่วยไม่กินอาหาร ท้องเสียอย่างหนัก จนไม่สามารถให้นมลูกช้างได้ หมอพีทถูกตามมาแต่เช้าเพื่อดูอาการพังบุษบาซึ่งอาการไม่ดี ในที่สุดพังบุษบาก็ล้มลง (ตาย) หมอพีทรู้สึกเศร้ามากที่เธอไม่สามารถช่วยชีวิตพังบุษบาเอาไว้ได้ เธอแอบไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่คอกช้าง ซึ่งตอนนี้เหลือเพียงแค่ช้างน้อยตัวเดียวที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อให้ด้วยซ้ำ แถมยังมีอาการป่วยแบบแม่ของมันอีก หมอพีทพูดระบายความในใจของตัวเองให้ช้างน้อยฟัง ซึ่งช้างน้อยก็เข้าใจความรู้สึกของหมอพีท งวงน้อยๆยื่นมาเล่นกับเธอ แล้วก็มีเสียงชายแก่คนหนึ่งบอกให้ลูบที่งวงของมัน หมอพีทหันไปมองก็รู้ว่า เธอไม่ได้อยู่ตรงนั้นคนเดียว มีชายแก่ท่าทางใจดีอยู่แถวนั้นด้วย ซึ่งเธอเพิ่งมารู้ภายหลังว่า ชายแก่คนนั้นคือ คุณลุงแก้ว บุตรชาติ ควาญช้างสำคัญคู่พระบารมีลุงแก้วให้กำลังใจเธอและช่วยเธอคิดวิธีรักษาลูกของพังบุษบาโดยวิธีแบบโบราณ(ตามตำราของหมอช้างสุรินทร์) ลุงแก้วบอกว่ายาปัจจุบันบางอย่าง ก็ไม่สามารถรักษาสัตว์ได้ตรงตามอาการ วิธีตามธรรมชาติดีที่สุดเหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้เธอกับลุงแก้วสนิทกันมากขึ้น และเมื่อเธอรู้ว่าลุงแก้วคือใคร เธอก็ชอบให้ลุงแก้วเล่าเรื่องที่ลุงแก้วถวายงานเป็นควาญช้างสำคัญคู่บารมี ให้กับในหลวงรัชกาลที่ 9 ให้เธอฟัง หลายต่อหลายเรื่อง จนทำให้เธอเกิดแรงบันดาลใจในการที่จะพยายามทำทุกวิถีทางที่จะรักษาช้างน้อยตัวนี้ให้ได้ แม้ว่าเพื่อนร่วมงาน คือ หมอปอ จะไม่เห็นด้วยในวิธีการรักษาของหมอพีทก็ตามเวลาผ่านไป... ลุงแก้วก็ชอบที่จะมาสวนสัตว์อยู่บ่อย และมีอยู่หลายครั้งที่ ลุงแก้วพาช้างไปอาบน้ำด้วยตัวเอง วันนั้นก็เช่นกัน ลุงแก้วชวนหมอพีทให้ลองลงไปอาบน้ำช้างดู ในการอาบน้ำช้างครั้งแรกของหมอพีท เธอทั้งสนุกทั้งตื่นเต้นจนเวลา 15.52 นาทีของวันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม 2559 ช้างทุกเชือกได้ร้องระงมแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จากนั้นไม่นานสัตว์ทุกตัวในสวนสัตว์ก็พากันร้องตามบรรดาช้างทุกคนงงกับปฏิกิริยาของเหล่าบรรดาสัตว์ที่อยู่ดีๆก็ร้องขึ้นพร้อมกัน มีเพียงลุงแก้วคนเดียวที่มีอาการตกใจมากกับปฏิกิริยาสัตว์ จากนั้นอยู่ดีๆก็มีหมอกที่ไม่รู้มาจากไหนกระจายเต็มพื้นที่ทั่วบริเวณลุงแก้วถึงกับเข่าทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรงพร้อมกับน้ำตาไหลไม่หยุด ยกมือไหว้ท่วมหัวแล้วก็สลบไปในที่สุดเวลา 18.47 น. สำนักราชวังประกาศ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่๙ สวรรคต ที่รพ.ศิริราช เวลา 15.52 น. คนทั้งประเทศตกอยู่ในอาการโศกเศร้า ร่ำไห้ด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ซึ่งหนึ่งในนั้นก็รวมทั้งลุงแก้วและหมอพีทไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเช่นไร จากวันเป็นเดือน ลุงแก้วก็ยังคงอยู่ในอาการเสียใจ ลุงแก้วมักจะเก็บตัวอยู่กับบรรดาช้างในคอก ไม่ออกไปไหน ไม่มีรอยยิ้มและอารมณ์ขันเหมือนเช่นเคย หมอพีทไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่เฝ้าดูด้วยความเป็นห่วงจนวันหนึ่ง หมอพีทได้ไปดูอาการให้กับลูกช้างที่คอยมาเดินป่วนเปี้ยนเล่นกับเธอตลอดเวลา หมอพีทจึงเกิดไอเดียที่จะทำให้ลุงแก้วอาการดีขึ้น หมอพีทได้พาลูกช้างไปหาลุงแก้วที่ตู้กระจกสระน้ำช้างในเขาเขียว ลูกช้างเห็นลุงแก้วก็ตรงเข้าไปเล่นกับลุงแก้วทันที ด้วยความเป็นช้างเด็ก ก็จะแสนซน และขี้อ้อน ทำให้ลุงแก้วพอที่จะกลับมามีรอยยิ้มขึ้นบ้าง หมอพีทเห็นได้จังหวะเลยชวนลุงแก้วคุย เรื่องต่างๆ และทำให้ลุงแก้วคิดถึง คุณพระเศวตฯเล็ก (ช้างเผือกคู่พระบารมีในหลวงรัชกาลที่ 9 อีกเชือกหนึ่ง ) ลุงแก้วจึงเริ่มเล่าทุกอย่าง อย่างเป็นสุขเวลาและทุกอย่างเริ่มรักษาและเยียวยาให้จิตใจของลุงแล้วเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ลุงแก้วเริ่มเข้าใจในสัจธรรมชีวิตมากขึ้น และมีความหวังที่จะก้าวเดินตามรอยพ่อ ในอนาคต สิ่งใหม่ๆความหวังใหม่ หมอปอและหมอพีทได้ไปขอหัวหน้าให้คุณลุงเป็นคนดูแลช้างน้อยตัวนั้นและตั้งชื่อให้มันว่า “แสง”สุดท้ายชีวิตก็ต้องเดินต่อไป ยอมรับความเป็นจริง อยู่กับความเป็นจริง อยู่อย่างเข้มแข็ง เมื่อเราเข้าใจที่จะอยู่กับปัจจุบัน เมื่อหมอกจางหายไป เราก็จะพบกับแสงสว่างอยู่เสมอหากเรามีความหวัง
เมนูนำทาง
แสงจากพ่อใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: แสงจากพ่อ