ทรานส์แคนาดาแอร์ไลน์

ในวันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2480 สายการบินทรานส์แคนาดาแอร์ไลน์ (Trans-Canada Airlines) ได้ถูกก่อตั้งขึ้นเป็นบริษัทลูกของการรถไฟแคนาดา (Canadian National Railway) โดยเที่ยวบินที่มีผู้โดยสารเที่ยวบินแรกได้เริ่มต้นขึ้นโดยใช้เครื่องบินล็อกฮีด แอล-10เอ บรรทุกผู้โดยสาร 2 คน และจดหมายจำนวนหนึ่งจากแวนคูเวอร์ ไปยังซีแอตเทิล เมื่อวันที่1 กันยายนของปีเดียวกัน ในช่วงแรก สายการบินมีสำนักงานอยู่ที่เมืองวินนิเปก แต่ได้ย้ายไปยังเมืองมอนทรีอัล ตามนโยบายของรัฐบาลกลางในปี พ.ศ. 2492 (ค.ศ. 1949) และทรานส์แคนาดาแอร์ไลน์ยังเป็นสายการบินแรกๆ ที่นำระบบคอมพิวเตอร์มาใช้ในการจองที่นั่ง หลังจากนั้นในปี พ.ศ. 2507 (ค.ศ. 1694) สายการบินได้กลายเป็นสายการบินแห่งชาติ และได้เปลี่ยนชื่อสายการบินเป็นแอร์แคนาดาในปีถัดมา ในช่วงปลายทศวววษ 1970 ได้มีการปรับโครงสร้างองค์กรใหม่ของการรถไฟแคนาดา ทำให้แอร์แคนาดาได้แยกตัวเป็นอิสระจากการรถไฟแคนาดา และเป็นบริษัทที่บริหารงานโดยรัฐ (เช่นเดียวกับการบินไทยในปัจจุบัน)

ช่วงทศวรรษ 1980 และ 1990

ในปี พ.ศ. 2530 (ค.ศ. 1987) แอร์แคนาดาได้กลายเป็นสายการบินแรกของโลกที่มีนโยบายห้ามสูบบุหรี่ในเที่ยวบิน และในปี พ.ศ. 2532 (ค.ศ. 1989) สายการบินได้ประสบความสำเร็จในการแปรรูปรัฐวิสาหกิจเป็นของเอกชน และได้ขายธุรกิจบัตรเครดิตของสายการบินให้กับไดเนอร์คลับ แอร์แคนาดากลายเป็นหนึ่งในสมาชิกก่อตั้งของเครือข่ายพันธมิตรสายการบินสตาร์อัลไลแอนซ์ ในปี พ.ศ. 2540 (ค.ศ. 1997) และได้มีการใช้เที่ยวบินร่วมกับสายการบินในเครือข่าย

นักบินของแอร์แคนาดาได้ทำการนัดหยุดงานเป็นครั้งแรกในวันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2541 และในปลายปี พ.ศ. 2542 (ค.ศ. 1999) รัฐบาลแคนาดาได้ผ่อนปรนข้อกำหนดในการทำการบินบางข้อ ส่งผลให้สายการบินในแคนาดาเริ่มมีความพยายามที่จะควบรวมกิจการ