เมื่อโมเสสขึ้นไปบนภูเขาซีนายเพื่อรับบัญญัติ 10 ประการ (อพยพ 24:12 -18) โมเสสได้ปลีกตัวมาจากชาวอิสราเอลเป็นเวลา 40 วัน 40 คืน ชาวอิสราเอลเกรงว่าโมเสสจะไม่กลับมา จึงร้องขอต่ออาโรนให้สร้าง "พระให้เรา ซึ่งจะนำหน้าเรา" อาโรนจึงให้รวบรวมตุ้มหูทองคำและเครื่องประดับทองคำของชาวอิสราเอล สร้างเป็น "รูปโคหนุ่ม" แล้วชาวอิสราเอลจึงประกาศว่า "โอ อิสราเอล สิ่งเหล่านี้แหละเป็นพระของเจ้า ซึ่งนำเจ้าออกจากแผ่นดินอียิปต์" (อพยพ 32:1 -4)

อาโรนสร้างแท่นบูชาหน้ารูปโคแล้วประกาศว่าวันรุ่งขึ้นจะเป็นวันเทศกาลเลี้ยงถวายเกียรติแก่พระเจ้า ในวันถัดมาชาวอิสราเอลจึงลุกขึ้นแต่เช้าและ "ถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัว และนำเครื่องศานติบูชามา ประชาชนก็นั่งลง กินและดื่ม แล้วก็ลุกขึ้นทำสิ่งที่น่าบัดสีต่อกัน" (อพยพ 32:6 ) พระเจ้าตรัสกับโมเสสถึงสิ่งที่ชาวอิสราเอลทำในค่าย ว่าพวกเขาได้หันเหไปจากทางที่พระองค์ทรงบัญชาอย่างรวดเร็ว และพระองค์มีพระประสงค์จะทำลายพวกเขาและตั้งชนชาติใหม่จากโมเสส โมเสสทูลวิงวอนให้พวกเขาได้รับการละเว้นโทษ แล้ว "พระยาห์เวห์จึงเปลี่ยนพระทัย ไม่ทรงทำอันตรายประชากรของพระองค์อย่างที่มีพระดำริไว้แก่ประชากรของพระองค์" (อพยพ 32:11 -14)

โมเสสลงมาจากภูเขา แต่เมื่อเห็นรูปโคก็โกรธขึ้นมาและโยนแผ่นศิลาพระโอวาทสองแผ่นทิ้งตกแตกเสีย โมเสสนำรูปโคไปเผาในกองไฟ บดเป็นผงโรยในน้ำ และบังคับให้ชาวอิสราเอลดื่มเข้าไป เมื่อโมเสสถามความเป็นไปจากอาโรน อาโรนยอมรับว่าตนให้รวบรวมทองคำโยนลงในกองไฟ แล้วรูปโคนี้ก็ออกมา (อพยพ 32:21 -24)

การกันชาวเลวีออกมาและการประหารชีวิตหมู่

คัมภีร์ไบเบิลบันทึกว่าเผ่าเลวีไม่ได้บูชาโคทองคำ:

โมเสสยืนอยู่ที่ประตูค่ายร้องว่า "ใครอยู่ฝ่ายพระยาห์เวห์? จงมาหาเราเถิด" คนเลวีทั้งหมดก็มาหาโมเสสพร้อมกัน โมเสสจึงกล่าวกับพวกเขาว่า "พระยาห์เวห์ พระเจ้าของอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า 'แต่ละคน จงเหน็บดาบแนบกายและไปมาตามประตูค่าย แล้วแต่ละคนจงฆ่าพี่น้องและมิตรสหายอีกทั้งเพื่อนบ้านของตัวเอง' " คนเลวีก็ทำตามที่โมเสสสั่ง และประชาชนประมาณสามพันคนตายลงในวันนั้น

— อพยพ 32:21-24[5]