ในช่วงหลังของยุค 60 เวลาเป็นสิ่งที่ยากเย็นของบริษัทโจตัน ตลาดสีของนอร์เวย์เข้าสู่จุดอิ่มตัว, โจตันแข่งขันสู้กับกำมือของลูกค้า, ผู้ขายสีและผู้ใช้ได้ผลประโยชน์ แต่ผู้ผลิตไม่ได้ผลประโยชน์

ทุนของโจตันนั้นได้ผันแปร ผู้ผลิตรายอื่นพร้อมรับปัญหาทุนจากการตลาดที่มากเกินจนรับได้ เพื่อให้ได้สัดส่วนการตลาดให้มากขึ้น ผู้ผลิตบางรายใช้เงินจำนวนมากในการตลาดโดยปราศการพิจารณา จากการที่บริษัทผลิตสีรายใหญ่ได้รับสัดส่วนการตลาดมากขึ้นและทำให้ตลาดมั่นคง, ในไม่นานกลายเป็นความชัดเจนในตลาดสีนอร์เวย์นั้นมีอันตรายเมื่อสัดส่วนการตลาดหายไปจากผู้ผลิตรายใหญ่

นอร์เวย์เป็นหนึ่งในประเทศที่มีการบริโภคต่อหัวมากที่สุดประเทศหนึ่งในโลก และคุณภาพสินค้าและราคาสินค้าที่มาจากนอร์เวย์นั้นสูง แม้แต่ผู้ผลิตรายย่อย นอร์เวย์เป็นประเทศที่เป็นที่ดึงดูดในด้านที่เป็นผู้ผลิตสีรายใหญ่ โจตันได้ควบกิจการบริษัทสีรายย่อยจำนวน 4 บริษัทในปี พ.ศ. 2515

"อ็อด แกลดิตส์ จูเนียร์" ซึ่งเป็นกรรมการผู้จัดการของโจตัน วางแผนโครงการ และตั้ง "โจตุงรับเปน แห่งนอร์เวย์" ในปี พ.ศ. 2515