แกมบัวขึ้นชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 27 มีนาคมพ.ศ. 2536 ชนะน็อค พอล อาเบา ยกแรกจากน้นขึ้นชกชนะรวดจนได้ครองแชมป์ฟิลิปปินส์รุ่นมินิมัมเวท เมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2537 โดยเป็นฝ่ายชนคะแนน รูดี้ อีดาโน่ ได้แชมป์มาครอง จากนั้น ขึ้นชกนอกรอบชนะน็อคอัศวิน ศิษย์หลักเมือง ยกแรกที่ฟิลิปปินส์ ก่อนจะเสียแชมป์ฟิลิปปินส์ แพ้น็อค เจอรี่ ปาฮายาไฮ ยก 9 เมื่อ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2537 แต่ก็ชิงแชมป์คืนมาได้เมื่อเป็นฝ่ายชนะคะแนน เจอรี่ ปาฮายาไฮเมื่อ 16 พฤศจิกายน ปีเดียวกัน ต่อมา ใน พ.ศ. 2538 แกมบัวไปชกนอกรอบที่สหรัฐ แพ้น็อค อันโตนิโอ เปเรซแค่ยก 3 จากนั้น ได้ชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBC เมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2539 แพ้น็อค สมาน ส.จาตุรงค์ ยก 7 ไม่ได้แชมป์

หลังจากนั้น แกมบัวขึ้นชกชนะรวด และได้ครองแชมป์ WBA Fedelatin รุ่นไลท์ฟลายเวทเมื่อ 27 กันยายน พ.ศ. 2540 ชนะน็อค คาร์ลอส มูริลโล ยก 1 และได้ชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBA เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2542 แต่เป็นฝ่ายแพ้คะแนน พิชิต ช.ศิริวัฒน์ ไม่ได้แชมป์ แกมบัวได้ชิงแชมป์โลกอีกครั้งเมื่อ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2542 ซึ่งเป็นการชิงแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวทที่ว่างแกมบัวเป็นฝ่ายแพ้คะแนน โนเอล อารามบูเล็ตไปที่ เวเนซุเอลา แกมบัวได้ครองแชมปืเฉพาะกาลรุ่นเดียวกันนี้เมื่อ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2542 เมื่อเป็นฝ่ายชนะนน็อค ซาโตรุ อาเบะ ยก 6 ได้ครองแชมป์

แกมบัวป้องกันแชมป์เฉพาะกาลได้ 1 ครั้ง ก็ได้ชิงแชมป์จริงกับโนเอล อารามบูเล็ตเมื่อ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2543 ซึ่งแกมบัวเป็นฝ่ายชนะคะแนน ได้ครองแชมป์ แต่พอป้องกันแชมป์ครั้งแรกก็เสียแชมป์ให้เคอิทาโร โฮชิโน่ โดยเป็นฝ่ายแพ้คะแนนไปเมื่อ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2543 หลังจากเสียแชมป์ แกมบัวขึ้นชกนอกรอบที่ฟิลิปปินส์ ชนะน็อค ปิ๊กมี่ เมืองชัยภูมิ ยก 5 และชนะน็อค สำราญศักดิ์ สิงห์มนัสศักดิ์ ยก 4 จากนั้นขึ้นชิงแชมปืโลกรุ่นเดิมกับโฮชิโน่อีกครั้งเมื่อ 29 มกราคม พ.ศ. 2545 ซึ่งแกมบัวเป็นฝ่ายแพ้คะแนนไป จากนั้น แกมบัวขึ้นชิงแชมปืเงารุ่นไลท์ฟลายเวท WBC เมื่อ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2545 ก็ทำได้แค่เสมอกับ ฮวนนิโต รูบิลลาร์ ต่อมา แกมบัวได้ชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBC เมื่อ 10 มกราคม พ.ศ. 2547 แต่แกมบัวก็เป็นฝ่ายแพ้น็อคแค่ยก 2 เท่านั้น หลังจากนั้นการชกของแกมบัวก็แย่ลง ชกแพ้ตลอด หลังจากที่ชกแพ้คะแนนแองกี้ แองโกตา นักมวยจากอินโดนีเซียเมื่อ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2547 แล้ว แกมบัวก็ไม่ได้ขึ้นชกมวยอีกเลย