ณ ประเทศฝรั่งเศส มีแม่มดคนหนึ่งปลอมตัวเป็นหญิงแก่ขอทานได้มายังปราสาทและขอเจ้าชายเลือดเย็นผู้เป็นเจ้าของปราสาทสำหรับที่พักโดยให้กุหลาบเป็นการแลกเปลี่ยน ซึ่งเจ้าชายปฏิเสธอย่างไม่ใยดีทำให้เธอสาปเจ้าชายให้กลายเป็นอสูรที่น่ารังเกียจและคนรับใช้ของเขากลายเป็นสิ่งของเครื่องใช้ รวมถึงลบความทรงจำที่เกี่ยวกับปราสาทออกจากหัวของคนที่รู้จักของพวกเขา แม่มดเสกดอกกุหลาบเอาไว้และบอกกับเจ้าชายว่าถ้าเจ้าชายรู้จักรักใครสักคนและคนที่เขารักนั้นรักกลับมาก่อนกุหลาบกลีบสุดท้ายล่วงโรยเขาและคนรับใช้จะกลับมาเป็นคนได้อีกครั้ง แต่ถ้าไม่พวกเขาจะเป็นแบบนี้ไปตลอดกาล หลายปีต่อมาในหมู่บ้านที่ชื่อว่าวีย์เนิฟ หญิงสาวนามว่าเบลล์ผู้ที่เต็มไปด้วยความฝันเกี่ยวกับการผจญภัย เธออาศัยอยู่กับพ่อของเธอนามว่ามอริสที่เป็นจิตรกรและนักประดิษฐ์ วันหนึ่งในขณะที่พ่อของเธอไปตลาดเพื่อขายกล่องดนตรี เขากับม้าของเขาฟิลิปหลงทางทางอยู่ในป่าและถูกหมาป่าทำร้าย เขาจึงมาหลบภัยในปราสาทอสูร และได้หยิบดอกกุหลาบในปราสาททำให้อสูรจองจำเพื่อเป็นการลงโทษ ต่อมาเบลล์ได้รู้ว่าพ่อของเธอหายตัวไปหลังจากฟิลิปกลับมา เธอได้ตามหาและพบเขาที่ถูกขังอยู่ในห้องขัง เธอจึงเสนอตัวว่าจะยอมถูกขังแทนมอริส ซึ่งอสูรก็ตกลง ต่อมาเบลล์ได้เป็นเพื่อนกับเหล่าคนรับใช้ซึ่งรับรองด้วยอาหารมื้อค่ำสุดวิเศษ หลังจากมื้อค่ำเธอไปที่ปีกตะวันตกอันเป็นเขตต้องห้ามและเธอก็ได้พบกุหลาบดอกหนึ่ง เมื่ออสูรมาพบเข้าจึงโกรธเธอมากและขู่เธอ ทำให้เธอหนีออกจากปราสาท ระหว่างทางเธอถูกหมาป่าโจมตี อย่างไรก็ตามอสูรก็ได้มาช่วยเธอไว้จนได้รับบาดเจ็บ เธอจึงช่วยปฐมพยาบาลให้เขา ด้วยเหตุนี้เองความสัมพันธ์ของทั้งสองได้พัฒนาขึ้น เหล่าคนใช้ได้บอกเธอว่าเธอนั้นช่วยถอนคำสาปได้ ขณะเดียวกันอสูรนั้นเริ่มมีความรู้ที่ดีเบลล์ขึ้นเรื่อยๆ และพาเธอไปที่ห้องสมุด เขาเอาของขวัญที่แม่มดให้มาให้เบลล์ดู ซึ่งนั้นก็คือหนังสือที่ทำให้ไปที่ใดก็ได้ตามที่ต้องการ เบลล์ใช้มันพาไปกังหันลมแห่งหนึ่งในปารีส ที่ที่เธอเคยอาศัยในวัยเด็ก เมื่อเธอพบกับหน้ากากของหมอ เธอจึงรู้ว่าเธอและพ่อของเธอถูกบังคับให้ทิ้งแม่ของเธอไปเนื่องจากแม่ของเธอเป็นกาฬโรค

ขณะเดียวกัน มอริสกับมาที่หมู่บ้านเพื่อขอให้ชาวบ้านช่วยเบลล์แต่ไม่สำเร็จ แกสตองอดีตทหารจึงเสนอตัวมาช่วยมอริสต่อมาเขาก็เปิดเผยว่าที่เขามาช่วยครั้งนี้เพื่อที่จะแต่งงานกับเบลล์ มอริสปฏิเสธทำให้แกสตองมัดเขาไว้กับต้นไม้และทิ้งเขาไว้ในป่าเพื่อเป็นอาหารของหมาป่า แต่แล้วมอริสก็ได้รับช่วยเหลือโดยอากาธา และได้กลับมาเพื่อบอกชาวบ้านถึงการกระทำอันเลวร้ายของแกสตอง แต่แกสตองก็ใส่ร้ายมอริสและบอกกับชาวบ้านให้เอามอริสไปรักษาทางจิต

หลังจากเบลล์ได้เต้นรำและพูดคุยกับอสูร เธอพบว่าพ่อของเธอตกอยู่ในอันตรายโดยใช้กระจกวิเศษ อสูรจึงปล่อยเธอไปเพื่อช่วยมอริสและก่อนไปเขาให้กระจกวิเศษกับเธอ ที่หมู่บ้านเบลล์ได้แก้ต่างให้มอริสโดยแสดงอสูรในกระจกให้ชาวบ้านได้เห็น ทำให้แกสตองส่งเธอไปขังอยู่กับพ่อของเธอและแกสตองได้ร่วมมือกับพวกชาวบ้านกันเพื่อสังหารอสูร แต่แล้วเบลล์กับมอริสหนีออกมาได้ เบลล์จึงรีบกลับไปที่ปราสาทเพื่อช่วยอสูร

ระหว่างการต่อสู้แกสตองทิ้งเลอฟูคู่หูของเขาซึ่งอยู่ข้างเดียวกับคนรับใช้ที่กำลังต่อสู้กับชาวบ้านผู้บุกรุก แกสตองได้โจมตีอสูรในหอคอยบนปราสาท ซึ่งตอนแรกนั้นอสูรนั้นกำลังหดหู่ ต่อมาเขาก็รู้สึกดีอีกครั้งเมื่อเห็นเบลล์กลับมา เขาได้ตอบโต้แกสตองจนจนมุมแต่ก็ได้ไว้ชีวิตแกสตองไว้และกลับมาหาเบลล์ อย่างไรก็ตามแกสตองได้ยิงที่หลังของอสูรอย่างจัง ไม่นานนัก สะพานก็ถล่มและแกสตองได้เสียชีวิตในที่สุด อสูรนั้นจบชีวิตลงพร้อมกุหลาบกลีบสุดท้ายที่ร่วงลงมา ขณะเดียวกันเหล่าคนใช้ก็จะกลายเป็นข้าวของเครื่องใช้ไปตลอดกาล ต่อมาเบลล์ได้สารภาพรักกับอสูร อากาธาได้เผยโฉมตัวเองว่าเป็นแม่มดและแก้คำสาป ทำให้อสูรและเหล่าคนใช้กลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง และความทรงจำที่หายไปจากผู้คนก็ได้กลับคืนมา ต่อมาเจ้าชายและเบลล์จัดงานฉลองขึ้นและเต้นรำอย่างมีความสุข