โชกุนิฮงงิ (ญี่ปุ่น: 続日本紀; โรมาจิ: Shoku Nihongi) เป็นหนังสือประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นที่ได้รับมอบหมายจากจักรพรรดิ ซึ่งเขียนเสร็จใน ค.ศ. 797 หนังสือนี้เป็นเล่มที่สองจากหนังสือประวัติศาสตร์ของชาติทั้งหก โดยเป็นภาคต่อของนิฮงโชกิและภาคก่อนนิฮงโคกิ ฟูจิวาระ โนะ สึงูตากะและซูงาโนะ โนะ มามิจิทำหน้าที่เป็นบรรณาธิการหลัก และเป็นหนึ่งในข้อมูลปฐมภูมิทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับยุคนาระของญี่ปุ่นที่สำคัญที่สุดหนังสือนี้กล่าวถึงรายละเอียดตั้งแต่ปีแรกในรัชสมัยจักรพรรดิมมมุใน ค.ศ. 697 จนถึงปีที่ 10 ในรัชสมัยจักรพรรดิคัมมุใน ค.ศ. 791 รวม 9 รัชกาล และสิ้นสุดใน ค.ศ. 797[1]หนังสือนี้มีความยาว 40 เล่ม ที่เขียนด้วยหลักเขียนแบบคัมบุง (ภาษาญี่ปุ่นในอักษรจีนคลาสสิก) เพราะในเวลานั้นเป็นเรื่องปกติที่ภาษาญี่ปุ่นทางการจะเขียนด้วยวิธีนี้[2] อย่างไรก็ตาม มี "เซ็มเมียว" (宣命) หรือ "พระราชกฤษฎีกา" จำนวนมากในข้อความที่เขียนด้วยอักษรแบบ "เซ็มเมียว-กากิ" ซึ่งเก็บคำบุพบทและกริยาลงท้ายด้วยรูปเสียง[3]