พระเจ้าโซะกะเต้ (พม่า: စုက္ကတေး) เป็นกษัตริย์แห่งราชวงศ์พุกาม ครองสิริราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1038–1044 พระเจ้าโซะกะเต้ประสูติเมื่อ ค.ศ. 1001 ภายหลังจากที่พระเจ้าญองอู้ ซอยะฮ่าน (พระราชบิดา) ถูกโค่นราชบัลลังก์โดยพระเจ้ากู้นซอจ้องพยู ต่อมาพระองค์ได้ร่วมมือกับเจ้าชายจีนโซ่ พระราชโอรสอีกพระองค์หนึ่งของพระเจ้าญองอู้ โค่นราชบัลลังก์พระเจ้ากู้นซอจ้องพยูเมื่อ ค.ศ. 1021 พร้อมกับบีบบังคับให้พระเจ้ากู้นซอจ้องพยูออกผนวช เจ้าชายจีนโซ่จึงได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็นพระเจ้าจีนโซ่ใน ค.ศ. 1038 พระเจ้าจีนโซ่ถูกปลงพระชนม์ด้วยธนูระหว่างล่าสัตว์โดยมิได้สถาปนารัชทายาท ทำให้เจ้าชายโซะกะเต้ได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ หลังจากนั้นเมื่อเจ้าชายอโนรธา (พระราชโอรสของพระเจ้ากู้นซอที่ประสูติแต่พระมเหสีซึ่งเคยเป็นพระมเหสีของพระเจ้าญองอู้) เจริญพระชนม์ขึ้น ได้ท้าสู้รบกับพระเจ้าโซะกะเต้แบบตัวต่อตัว และเป็นเจ้าชายอโนรธาที่ได้ชัยชนะพร้อมกับสังหารพระเจ้าโซะกะเต้[1][2] ต่อมาได้พยายามถวายราชสมบัติคืนแด่พระราชบิดาคือพระเจ้ากู้นซอที่กำลังผนวชอยู่ แต่พระราชบิดาปฏิเสธ ทำให้เจ้าชายอโนรธาได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์แทนเป็นพระเจ้าอโนรธามังช่อ