โบเมียะ (Bo Mya; พม่า: ဘိုမြ [bò mja̰]) เป็นประธานของสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยงหรือเคเอ็นยู ที่พยายามต่อสู้เพื่อเอกราชของรัฐกะเหรี่ยง โบเมียะเป็นชาวกะเหรี่ยงเผ่าสะกอ เกิดเมื่อ 20 มกราคม พ.ศ. 2469 ที่เมืองผาปูน รัฐกะเหรี่ยง เดิมนับถือผี แต่หลังจากที่เขาแต่งงานกับหญิงกะเหรี่ยงที่นับถือศาสนาคริสต์ใน พ.ศ. 2506 เขาจึงหันมานับถือศาสนาคริสต์ด้วย เขาจบการศึกษาในระดับมัธยมศึกษาปีที่ 4 เท่านั้นในสงครามโลกครั้งที่ 2 เขาเห็นชาวกะเหรี่ยงถูกทหารพม่าฆ่าอย่างทารุณ เขาจึงไปสมัครเป็นตำรวจภายใต้การดูแลของทหารญี่ปุ่น แต่เมื่ออังกฤษกลับเข้ามาในพม่าอีกครั้ง โบเมียะไปเข้ากับอังกฤษ ใน พ.ศ. 2490โบเมียะไปเข้าร่วมกับสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยงที่จัดตั้งขึ้นในปีนั้นโดย ซอว์บาอูจี เพื่อจัดตั้งรัฐของชาวกะเหรี่ยงที่เรียกรัฐกอทูเล โดยมีเขตแดนตั้งแต่ตอนใต้ของรัฐกะยา ลงใต้มาทางตองอูจนถึงตะนาวศรี และเขตอิรวดีด้วย สหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยงได้เริ่มก่อกบฏต่อสู้กับรัฐบาลพม่าตั้งแต่ พ.ศ. 2491 โบเมียะได้เข้าร่วมในการต่อสู้ของสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยงตั้งแต่ พ.ศ. 2492 เขาได้ชื่อว่าเป็นนักรบที่กล้าหาญและมุทะลุ ได้ติดยศเป็นพันเอก และได้ควบคุมหน่วยปฏิบัติการที่เมืองผาอันเมื่อ พ.ศ. 2506 เขาเริ่มมีความเห็นแตกต่างจากมานห์บะส่าน ผู้นำสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยงในขณะนั้นที่เริ่มนำแนวคิดแบบคอมมิวนิสต์มาปรับใช้ ใน พ.ศ. 2509 ได้ติดยศเป็นพลตรีและเป็นรองผู้บัญชาการทหารบกของสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง ต่อมา ใน พ.ศ. 2510 เมื่อเกิดความแตกแยกในหมู่ผู้นำ โบเมียะได้พยายามประสานรอยร้าวระหว่างกลุ่มต่างๆ ทำให้เขามีอิทธิพลสูงขึ้นใน พ.ศ. 2517 รัฐบาลทหารของพม่าได้ส่งกองกำลังทั้งทางบกและทางอากาศแต่กองกำลังกะเหรี่ยงที่มีโบเมียะเป็นผู้บังคับบัญชาสามารถผลักดันทหารพม่าให้ถอยไปได้ ทำให้ใน พ.ศ. 2519 โบเมียะได้ขึ้นเป็นประธานสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง ในช่วง พ.ศ. 2531 -2532 สหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยงได้ร่วมมือกับกลุ่มของอองซาน ซูจี พระสงฆ์ และชนกลุ่มน้อยอื่นๆเพื่อเรียกร้องประชาธิปไตยและได้จัดตั้งรัฐบาลพลัดถิ่นที่ค่ายมาเนอปลอว์ ใช้ชื่อว่า รัฐบาลผสมแห่งชาติแห่งสหภาพพม่าสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยงเกิดปัญหาความแตกแยกระหว่างชาวกะเหรี่ยงที่นับถือศาสนาพุทธและศาสนาคริสต์ ใน พ.ศ. 2537 ในขณะที่โบเมียะสงสัยว่าผู้นำของกะเหรี่ยงพุทธเป็นสายลับให้ทหารพม่า จึงเกิดการปะทะกันระหว่างกองกำลังของฝ่ายคริสต์และพุทธ ในที่สุด กะเหรี่ยงพุทธจึงประกาศแยกตัวออกไปเมื่อ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2537 และจัดตั้งกองกำลังกะเหรี่ยงประชาธิปไตยฝ่ายพุทธ หลังจากนั้น พม่าได้โจมตีค่ายมาเนอปลอว์อย่างรุนแรง จนค่ายแตกเมื่อ 26 มกราคม พ.ศ. 2538 ฝ่ายของโบเมียะไปตั้งมั่นที่ค่ายคอมูรา ส่วนพม่าได้เปลี่ยนชื่อรัฐกะเหรี่ยงเป็นรัฐกะยิน และให้กองกำลังกะเหรี่ยงประชาธิปไตยฝ่ายพุทธเป็นผู้ดูแล ต่อมา 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2538 ค่ายคอมูราก็ถูกตีแตกอีกหลังจากค่ายแตก โบเมียะได้เรียกประชุมสภาแห่งชาติสหภาพพม่าเพื่อหารือถึงการต่อสู้ต่อไปในอนาคต ส่วนใหญ่สนับสนุนโบเมียะต่อไป แต่บางกลุ่มในสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยงก็ต้องการเปลี่ยนผู้นำคนใหม่ ใน พ.ศ. 2547 โบเมียะเดินทางไปยังย่างกุ้งเพื่อเจรจาสันติภาพกับนายพลขิ่น ยุนต์ ผู้นำพม่าในเวลานั้น ต่อมาในวันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2549 โบเมียะเสียชีวิตที่โรงพยาบาลในอำเภอแม่สอด จังหวัดตากด้วยโรคหัวใจและเบาหวาน[2]