การบำบัดเยียวยา ของ โรคพุพอง

บทความนี้เป็นบทความทางแพทยศาสตร์หรือวิทยาศาสตร์
แม้มีวัตถุประสงค์นำเสนอข้อมูลอันเป็นข้อเท็จจริง กระนั้น ผู้อ่านก็มิควรปฏิบัติตามหรือนำไปปฏิบัติซึ่งข้อมูลใด ๆ เช่นว่านั้น
เมื่อเกิดปัญหาควรปรึกษาแพทย์หรือผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางจะดีกว่า

แต่ก่อนการเยียวยาโรคพุพองนี้กระทำได้โดยใช้ยาเจนเชียนไวโอเล็ตหรือที่รู้จักกันว่า "ยาป้ายปากสีม่วง" ยานี้เป็นยาต้านเชื้อรา ปัจจุบันนิยมใช้ยาปฏิชีวนะมากกว่า

แพทย์ทั่วไปมักแนะนำให้ผู้ป่วยทายาขี้ผึ้งฆ่าแบคทีเรีย (อังกฤษ: bactericidal ointment) เช่น กรดฟูซีดิก (อังกฤษ: fusidic acid) แต่ในกรณีที่มีอาการรุนแรงกว่านั้นต้องใช้ยาที่มีฤทธิ์แรงกล้าขึ้นตามลำดับ เช่น สารฟลูโคซาซีลลิน (flucloxacillin) สารเอรีโทรไมซิน (erythromycin) หรือสารดีโคลซาซีลลิน (dicloxacillin)

สารอาโมซีซีลลิน (amoxicillin) ที่ประสมกับสารคลาวูลาเนตโพแทสเซียม (clavulanate potassium) สามารถใช้เยียวยาโรคนี้ได้เช่นเดียวกับยาปฏิชีวนะ

แหล่งที่มา

WikiPedia: โรคพุพอง http://www.bmj.com/cgi/content/full/329/7472/979 http://www.diseasesdatabase.com/ddb6753.htm http://www.emedicine.com/derm/topic195.htm http://www.emedicine.com/emerg/topic283.htm http://www.emedicine.com/med/topic1163.htm http://www.emedicine.com/ped/topic1172.htm http://www.icd9data.com/getICD9Code.ashx?icd9=684 http://www.merck.com/mmpe/sec10/ch119/ch119i.html http://tray.dermatology.uiowa.edu/Impetigo004.htm //pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12126026