โรงเรียนบ้านสวน (จั่นอนุสรณ์) เป็นโรงเรียนที่หลวงบำรุงราชนิยม (สูญ สิงคาลวณิช) กับนายวิชัย อูนากูล ได้ปรึกษากันว่าน่าจะสร้างโรงเรียนขึ้นสักหลังหนึ่งในเนื้อที่ 8 ไร่ใกล้กับสถานเปลื้องทุกข์ เพื่อให้เป็นสถานศึกษา

เนื่องจากวันหนึ่งคุณหลวงบำรุงราชนิยม ท่านได้ไปเยี่ยมท่าน'เจ้าคุณพระไพโรจน์ภัทรธาดา (จำรัส นุตตานนท์) เจ้าอาวาสวัดใหญ่อินทารามผู้ที่นับถือ เห็นว่ากำลังมีการก่อสร้างโรงเรียน จึงปรารภว่า "อยากได้ยินเสียง ค้อน ตะปู ที่เปลื้องทุกข์บ้าง" พระไพโรจน์ภัทรธาดาถามว่า "จะสร้างโรงเรียนใช่ไหม ไม้ก็มี ช่างก็มี"

หลังจากยื่นความจำนงต่อทางราชการโดยร่วมกันบริจาคทรัพย์ 210,000 บาท (สองแสนหนึ่งหมื่นบาทถ้วน) เพื่อก่อสร้างโรงเรียนระดับประถมศึกษาตอนปลายแล้ว พระไพโรจน์ก็รับออกแบบแปลน และติดต่อช่างทองเชือน ไขรัศมี ให้เป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง โดยนายวิชัย อูนากูล เป็นตัว แทนซื้อของ ในขณะที่กำลังก่อสร้าง นายเสริม วินิจฉัยกุล ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังได้ผ่านมาพบเห็นการก่อสร้าง เมื่อทราบว่าการก่อสร้างนั้นใช้เงินของหลวงบำรุงราชนิยมและลูกหลาน จึงได้ขอเงินจากราชการจำนวน 300,000 บาท (สามแสนบาทถ้วน) มาช่วยเหลือและสร้างเป็นโรงอาหารสำหรับการตั้งชื่อโรงเรียนนั้น พระไพโรจน์ภัทรธาดา ได้ตั้งชื่อว่า "จั่นวิทยา" แต่หลวงบำรุงราชนิยม ได้เรียนว่าน่าจะตั้งชื่อ "จั่นอนุสรณ์" เพื่อเป็นการรำลึกถึงคุณยายจั่น สืบสงวน ผู้เป็นย่าทวดของท่าน และเลี้ยงดูท่านมา

โรงเรียนบ้านสวน(จั่นอนุสรณ์)ได้รับอนุมัติให้จัดตั้งโรงเรียนประถมศึกษาตอนปลายแบบ 012 โดยเปิดสอนในชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 เพียง 1 ห้องเรียนก่อน และได้อาศัยศาลาของหลวงบำรุงราชนิยม ซึ่งเป็นผู้บริจาคทรัพย์ และที่ดินเป็นอาคารเรียนชั่วคราว เพราะอาคารเรียนกำลังก่อสร้าง ซึ่งเปิดเรียนวันแรกในวันที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2509 มีนักเรียน 9 คน โรงเรียนบ้านสวน(จั่นอนุสรณ์)ทำพิธีเปิดอาคารเรียนเป็นทางการเมื่อวันที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2511 โดยหม่อมหลวงปิ่น มาลากุล รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการในสมัยนั้นเป็นประธานโดยใช้ชื่อว่า โรงเรียนบ้านสวน(จั่นอนุสรณ์) เป็นทางการตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

สถานที่ตั้ง/ขนาด โรงเรียนบ้านสวน (จั่นอนุสรณ์) เป็นโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 18 กระทรวงศึกษาธิการเป็นโรงเรียนขนาดใหญ่ ตั้งอยู่เลขที่ 111 หมู่ 6 ตำบลบ้านสวน อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี บริเวณที่ตั้งของโรงเรียนอยู่ติดกับถนนเศรษฐกิจมีการคมนาคมสะดวก บริเวณใกล้โรงเรียนมีอาคารพาณิชย์ และ หมู่บ้าน โดยรอบ โรงเรียนมีเนื้อที่ 8 ไร่ด้านหลังเป็นสถานเปลื้องทุกข์ซึ่งเป็นสุสานที่เก็บอัฐิของบรรพบุรุษของผู้ที่สร้างโรงเรียนและทายาทของท่านเหล่านี้เป็นผู้อุปการะโรงเรียนในระยะเวลาต่อเนื่องมาถึงปัจจุบัน สถานที่ดังกล่าวจะมีเนื้อที่ว่างเปล่าอยู่มาก ผู้อุปการะโรงเรียนได้ปรับพื้นที่ให้เป็นสนามฟุตบอลมาตรฐานและ ใช้เป็นสนามกีฬาของโรงเรียน