แม้ว่าโรงเรียนบ้านไถงตรง จะเป็นโรงเรียนขนาดเล็ก มีบทบาทไม่มากนัก แต่สิ่งหนึ่งที่ประจักษ์เด่นชัด คือ นามโรงเรียน

โรงเรียนบ้านไถงตรง ตั้งชื่อตามหมู่บ้านอันเป็นที่ตั้งของโรงเรียน นั่นคือ บ้านไถงตรง คำว่า ไถงตรง มาจากภาษาเขมร ไถง แปลว่า พระอาทิตย์ กลางวัน หรือวัน ส่วนคำว่า ตรง แปลว่า ตรง (เป็นคำยืมภาษาเขมรที่ใช้ในภาษาไทย) "ไถงตรง" จึงแปลว่า เที่ยงตรง

ที่มาของชื่อบ้านไถงตรงนั้น นางจันทรา บานเย็น ถือกำเนิดในบ้านไถงตรง เล่าอดีตเมื่อวัย 6-7 ขวบเรื่อยมา ได้เห็นคนขับเกวียนมาแวะพักกินมื้อเที่ยงในหมู่บ้านบริเวณต้นโพธิ์ใหญ่มีสระน้ำอยู่ใกล้ ๆ จึงเป็นที่มาของชื่อหมู่บ้าน เนื่องจากบรรดาคนขับเกวียนจะมาพักรับประทานอาหารมื้อเที่ยง ในเวลาเที่ยงตรง ณ บริเวณนี้

สมัยนั้นคนขับเกวียนบรรทุกถ่าน ฟืน กล้วยมะพร้าว มะม่วง มาขายแลกเปลี่ยนในตลาดเมืองสุรินทร์ คนเดินเท้าก็มาพักที่นี่เช่นกัน สมัยนั้นบ้านเรือนยังไม่มาก มีแต่ป่ากับทางเกวียน และค่อย ๆ หายไปเมื่อตัดถนนลาดยางมีรถยนต์มาแทน ปัจจุบันต้นโพธิ์และสระน้ำเป็นทรัพย์สินของ นางสงวนศรี พระจันทร์ (สืบทอดนามสกุลเก่าในชุมชน) อยู่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือของหมู่บ้าน

ชาวไถงตรงเรียกชุมชนตัวเองว่า “หมู่บ้าน” มาแต่ไหนแต่ไร แต่ทางปกครอง “ไถงตรง” เป็นส่วนหนึ่งของหมู่บ้านโสน หมู่ 13 ซึ่งแยกออกจากบ้านทนง หมู่ 6 โดยแบ่งไถงตรงส่วนหนึ่ง (ประมาณ 50 หลังคาเรือน) ไปรวมด้วย ดังนั้นจึงไม่มีป้ายหมู่บ้านไถงตรงเป็นทางการ ยกเว้นป้ายชื่อโรงเรียนบ้านไถงตรง[1]