ถึงแม้ว่ากัมปินจะได้รับอิทธิพลจากศิลปินหนังสือวิจิตรรุ่นเดียวกันแต่งานของกัมปินมีลักษณะเป็นสัจนิยมมากกว่าจิตรกรคนอื่นก่อนหน้านั้น กัมปินเป็นจิตรกรคนแรกที่ทดลองการใช้สีน้ำมันแทนการใช้สีฝุ่นผสมเพื่อให้ได้สีที่สดขึ้นอันเป็นลักษณะของจิตรกรรมในสมัยนั้น กัมปินใช้วิธีการเขียนแบบทัศนียภาพในการทำให้แบบมีลักษณะเป็นสามมิติมากขึ้นโดยการใช้แสงและเงาช่วยในการจัดองค์ประกอบที่เป็นทัศนียภาพที่ซับซ้อน ประเด็นหนึ่งที่ยังเป็นที่ถกเถียงกันคือการใช้สัญลักษณ์ซับซ้อนที่ยอมรับกันว่าใช้ในงานของฟัน ไอก์ก็ใช้ในงานของกัมปินด้วย

นักประวัติศาสตร์ศิลปะได้พยายามที่จะสืบหาต้นตอของศิลปเรอเนซองส์ทางตอนเหนือของยุโรปแต่ก็มีหลักฐานทางตอนเหนือของอิตาลี และเข้าใจกันเป็นเวลานานว่ายัน ฟัน ไอก์เป็นจิตรกรคนแรกที่ใช้วิธีเขียนแบบใหม่ซึ่งเห็นได้จากหนังสือวิจิตรในการเขียนภาพบนแผ่นไม้ เมื่อมาถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 จึงเป็นที่เห็นได้ชัดว่าฟัน ไอก์เป็นจิตรกรร่วมสมัยกับผู้เขียนภาพที่รวมทั้ง "ฉากแท่นบูชาเมรอด" ซึ่งเขียนเมื่อ ค.ศ. 1428 ซึ่งปัจจุบันอยู่ที่พิพิธภัณฑ์เมโทรโปลิตันในนครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา เป็นฉากแท่นบูชาที่เต็มไปด้วยรายละเอียดและความเหมือนจริง อึกสามแผ่นภาพก็มีลักษณะเช่นเดียวกัน ว่ากันว่ามาจากแอบบีเฟลมาล (Flémalle) แต่ความจริงแล้วแอบบีเฟลมาลไม่มีจริง ปัจจุบันแผ่นภาพทั้งสามอยู่ที่แฟรงก์เฟิร์ต เป็นที่ถกเถียงกันว่างานเหล่านี้เป็นของ "ครูบาแห่งเฟลมาล" ซึ่งในขณะนั้นไม่สามารถบอกได้เป็นที่แน่นอนว่าใครคือผู้วาดที่แท้จริง

ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 นักวิชาการหลายท่านให้ความเห็นว่า "ครูบาแห่งเฟลมาล" เป็นใครไปไม่ได้นอกจากโรเบิร์ต กัมปิน ที่มีหลักฐานว่าเป็นครูบาจิตรกรที่ตูร์แนจากปี ค.ศ. 1406 ข้อโต้แย้งมาจากเอกสารที่กล่าวถึงลูกศิษย์สองคนที่กัมปินรับไว้ที่สตูดิโอในปี ค.ศ. 1427 - ฌัก ดาแร (Jacques Daret) และรอเฌอแล เดอ ลา ปาตูร์ (Rogelet de la Pasture) ชื่อหลังอาจจะเป็นคนเดียวกับ โรเคียร์ ฟัน เดอร์ไวเดิน เพราะชื่อแรกเป็นภาษาฝรั่งเศสและอีกชื่อหนึ่งภาษาดัตช์ แปลว่า "ทุ่ง" เหมือนกัน งานเขียนฉากแท่นบูชาชิ้นหนึ่งของดาแรมีลักษณะที่คล้ายคลึงกับงานเขียนของ "ครูบาแห่งเฟลมาล" และงานสมัยแรก ๆ ของกัมปินเป็นอย่างมาก ฉะนั้นจึงน่าจะกล่าวได้ว่าทั้งสองคนเป็นลูกศิษย์ของ "ครูบาแห่งเฟลมาล" หรือโรเบิร์ต กัมปิน ข้อสันนิษฐานอีกข้อคือบานพับภาพเฟลมาลเขียนโดยโรเคียร์ ฟัน เดอร์ไวเดินเมื่อยังอายุในระหว่างยี่สิบปีกว่า ๆ นักวิชาการบางท่านกล่าวว่างาน "ชะลอร่างจากกางเขน" ที่พิพิธภัณฑสถานปราโดเขียนโดยโรเบิร์ต กัมปิน มิใช่โรเคียร์ ฟัน เดอร์ไวเดิน