โลซกเกิดในปี พ.ศ. 715 ในครอบครัวเศรษฐีทำการค้าขายที่อพยพลงมายังกังตั๋ง ได้รู้จักกับทางฝ่ายง่อก๊กเมื่อจิวยี่และซุนเซ็กต้องการตั้งตัว จิวยี่ได้ไปขอยืมเสบียงและทุนทรัพย์จากโลซก โลซกก็ยกให้มากกว่าที่จิวยี่คาดเสียอีก

โลซกเป็นคนซื่อสัตย์ บุคลิกเป็นคนตรงไปตรงมา ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม แต่ก็ถือได้ว่าเป็นคนมีปัญญา เมื่อขงเบ้งมาเป็นที่ปรึกษาให้กับง่อก๊กในศึกเซ็กเพ็ก จิวยี่ได้แย้มกรายให้โลซกรู้ว่า ตนต้องการกำจัดขงเบ้งเสียขณะนี้เพื่อไม่ให้เป็นศัตรูที่ยากต่อการต่อมาในภายหลัง โลซกตกใจและได้ห้ามปรามจิวยี่หลายครั้ง แต่โลซกก็ไม่เคยบอกแก่ขงเบ้งตรง ๆ เลยว่าจิวยี่ต้องการฆ่าขงเบ้ง ซ้ำโลซกยังได้ให้การช่วยเหลือขงเบ้งหลายต่อหลายครั้งระหว่างที่อยู่กังตั๋ง จนขงเบ้งตอนหนีกลับได้ขอบคุณโลซกที่ได้ช่วยเหลือหลายครั้ง

ครั้งหนึ่ง เมื่อจิวยี่ไปเยี่ยมโลซกถึงบ้านพัก เห็นสภาพบ้านพักทรุดโทรมทั้งที่เป็นขุนนางใหญ่ เมื่อจิวยี่มาถึง โลซกไม่มีทรัพย์สินเงินทองใด ๆ ที่จะเลี้ยงรับรองจิวยี่ โลซกให้คนรับใช้นำเสื้อคลุมของตนไปขายเพื่อซื้อเหล้ามาเลี้ยงจิวยี่[1]

เมื่อจิวยี่ตายไปแล้ว โลซกได้ขึ้นเป็นแม่ทัพใหญ่แทน เมื่อขงเบ้งที่เสมือนเป็นคู่ปรับจิวยี่ และเป็นเหตุให้จิวยี่ต้องกระอักเลือดตาย ได้มาคารวะศพจิวยี่ ขงเบ้งได้ร้องไห้คร่ำครวญเสียใจต่อการตายของจิวยี่ จนขุนศึกหลายคนที่คิดจะล้างแค้นให้จิวยี่ ต้องเปลี่ยนใจไปตาม ๆ กันเพราะเชื่อว่า ขงเบ้งเสียใจจริง ๆ แม้แต่โลซกเองก็ยังคิดว่า ขงเบ้งจริงใจต่อจิวยี่ แต่จิวยี่เองที่ใจแคบ คิดร้ายต่อขงเบ้ง ก่อนจิวยี่ตาย โลซกมักเป็นบุคคลที่จิวยี่ใช้ให้ไปทวงถามเรื่องการคืนเมืองเกงจิ๋วของเล่าปี่ตามที่เคยได้ให้สัญญากันไว้ แต่ก็ไม่สำเร็จสักครั้งเดียว เนื่องจากความเป็นคนซื่อของโลซกนี่เอง ซ้ำโลซกยังต้องกลายมาเป็นผู้ลงชื่อรับประกันสัญญาเองเสียด้วย จิวยี่ถึงกับออกปากว่า ท่านนี่ซื่อจริง ๆ หลงกลขงเบ้งกับเล่าปี่แล้วโดยไม่รู้ตัว แต่โลซกกลับไม่คิดเช่นนั้น

โลซกมีบทบาทอีกครั้ง ตอนที่เล่าปี่เดินทัพสู่เสฉวนเพื่อหาทางยึดเป็นที่มั่นให้ได้ และเมืองเกงจิ๋วที่เคยเป็นของซุนกวน ก็ยกให้กวนอูรักษา โลซกวางแผนให้กวนอูข้ามฟากมายังง่อก๊ก เพื่อกินเลี้ยงแล้วใช้โอกาสนี้สังหารกวนอูเสีย แต่กวนอูรู้ทัน และด้วยความห้าวหาญของกวนอู ทำให้ทหารของโลซกไม่อาจกล้าทำตามแผนได้ และกวนอูก็เดินทางกลับมาอย่างปลอดภัย[2]

ด้วยความที่เป็นคนซื่อ คำว่า โลซก จึงกลายเป็นคำด่าหรือสแลงในสำนวนไทยยุคกึ่งพุทธกาล (พ.ศ. 2500) โดยผู้ที่ถูกเรียกว่า "ไอ้โลซก" มีความหมายถึง ผู้ที่ซื่อจนเซ่อ[3]