ศิลปะจีนดั้งเดิมฟื้นตัวขึ้นหลังจากการตายของสตาลินในปีพ. ศ. 2496 และโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่มีการรณรงค์เรื่องหนึ่งร้อยดอกไม้ในปีพ. ศ. 2499-57 ตรงกันข้ามกับแนวโน้มโวหารโวหารศิลปินเลือกได้เฉพาะบางครั้งเมื่อขั้นตอนของการปราบปรามรุนแรงมากขึ้นและการเซ็นเซอร์ของรัฐสลับกับคนอื่น ๆ ที่มีเสรีภาพมากขึ้น หลังจากการปราบปรามการรณรงค์ดอกไม้เป็นร้อย ๆ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการปฏิวัติทางวัฒนธรรมศิลปะจีนก็ตกอยู่ในภาวะจำศีล หลังจากการปฏิรูป Deng'schen ประมาณปีพ. ศ. 2522 มีจุดหักเห ศิลปินบางคนอาจเดินทางไปยุโรปเพื่อการศึกษา การจัดนิทรรศการเกี่ยวกับศิลปะตะวันตกแบบตะวันตกได้รับการยกย่องเช่นเดียวกับการตีพิมพ์บทวิจารณ์ "Review of Foreign Art" ที่เรียกร้อง ในระหว่างช่วงเวลานี้โฮกาได้อาศัยอยู่ในไต้หวันและในยุโรปตามพัฒนาการของการเคลื่อนไหวศิลปะสมัยใหม่ต่างๆรวมถึงการสะสมผลงานอันน่าประทับใจและน่าประทับใจซึ่งเป็นการยืนยันศิลปะร่วมสมัยของจีนทั่วทุกมุมโลก[2].

แค็ตตาล็อก

• Michael Sullivan. Moderne chinese artists, a biographical dictionary. University of California Press. 2006. ISBN 978-0-520-24449-8
• The Modernist Wave. Taiwan Art in the 1950s and 1960s. National Taiwan Museum of Fine Arts. 2011. ISBN 978-986-02-8859-9
• Reverberations, Ho Kan, Paperback. Publisher. TFAM. Taipei Fine Arts Museum. 2017. ISSN 978-986-05-1543-5
• Maria Campitelli. Elena Pontiggia. ''Ho Kan, Geometrie dell'Infinito''. Publisher Lattuada Studio, Milan. 1992.